• Όπως ενδεχομένως παρατηρήσατε, όσοι είστε παλαιότεροι χρήστες, έγιναν κάποιες αλλαγές στο site. Οι αλλαγές δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί, οπότε τυχόν προβλήματα ή αβλεψίες θα λυθούν σύντομα.

αυτοκαταστροφή - αυτοτραυματισμός

Loader

New member
οκ θα το ρωτήσω στα ίσια κι ας γίνει ό,τι θέλει!

ένα άτομο που, εξ'αιτίας άγριας συμπεριφοράς των άλλων εναντίον του, εξοργίζεται και αυτοτραυματίζεται (δηλαδή ξεσπάει στον εαυτό του για να μη ξεσπάσει στους άλλους και τα κάνει χειρότερα), έχει θέση στο στρατό; θα πάει κάτω από Ι1;
αν έχει πεντακάθαρα σημάδια αυτοτραυματισμού από μαχαίρι στα χέρια του και τα μπράτσα του, ο στρατιωτικός γιατρός δίνει σημασία σε τέτοια;
 
T

thalexan

Guest
[quote author="Loader"]οκ θα το ρωτήσω στα ίσια κι ας γίνει ό,τι θέλει!

ένα άτομο που, εξ'αιτίας άγριας συμπεριφοράς των άλλων εναντίον του, εξοργίζεται και αυτοτραυματίζεται (δηλαδή ξεσπάει στον εαυτό του για να μη ξεσπάσει στους άλλους και τα κάνει χειρότερα), έχει θέση στο στρατό; θα πάει κάτω από Ι1;
αν έχει πεντακάθαρα σημάδια αυτοτραυματισμού από μαχαίρι στα χέρια του και τα μπράτσα του, ο στρατιωτικός γιατρός δίνει σημασία σε τέτοια;[/quote]

An diabaseis ton stratiwtiko kanonismo 20-1 8a deis oti meta3y twn pei8arxikwn paraptwmatwn perilamvanetai o ekousios aytotraymatismos me skopo thn apofygh yphresias.
Epomenws, gia thn apofygh parermhneiwn kai peripeteiwn, ean yfistatai h sxetikh prodia8esh, thn anafereis sto giatro tou Kentrou Katata3hs.

PS: Sorry gia ta Greeklish alla to PC tou NetCafe den yposthrizei allagh glwssas.
 

George84

New member
[quote author="Loader"]οκ θα το ρωτήσω στα ίσια κι ας γίνει ό,τι θέλει!

ένα άτομο που, εξ'αιτίας άγριας συμπεριφοράς των άλλων εναντίον του, εξοργίζεται και αυτοτραυματίζεται (δηλαδή ξεσπάει στον εαυτό του για να μη ξεσπάσει στους άλλους και τα κάνει χειρότερα), έχει θέση στο στρατό; θα πάει κάτω από Ι1;
αν έχει πεντακάθαρα σημάδια αυτοτραυματισμού από μαχαίρι στα χέρια του και τα μπράτσα του, ο στρατιωτικός γιατρός δίνει σημασία σε τέτοια;[/quote]
Όπως το περιγράφεις, είναι μια κατάσταση που σε στρατιωτικό περιβάλλον μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις, οπότε με βάση τη λογική και μόνο θα πρέπει να πάρεις απαλλαγή για ψυχολογικούς λόγους.
Στο ΦΕΚ για την κρίση σωματικής ικανότητας δεν αναφέρει κάτι σχετικό (απ' όσο καταλαβαίνω). Προφανώς όμως θα εμπίπτει σε μια από τις παρακάτω κατηγορίες, οπότε προβλέπεται διετής αναβολή και απαλλαγή με Ι5 στην επανεξέταση:
[quote author="ΦΕΚ"]
169. ΔΑ Ι/5 (ΣΙ/5) Ψυχωσικές διαταραχές (σχιζοφρενικές, παραληρητικές, μείζονες συναισθματικές, άτυπες κ.α.)
175. ΔΑ Ι/5 (ΣΙ/5) Χρόνιες βαριές νευρωσικές διαταραχές (Αγχώδης καταθλιπτική, δυσθυμική, σωματόμορφη, διασχιστική, φοβική, ιδεοψυχανακταστική κ.α.)[/quote]
Μην ανησυχείς επομένως για το τι θα συναντήσεις στο στρατό. Απλά θα πρέπει να περάσεις λίγες μέρες πριν την ημερομηνία κατάταξης από το φρουραρχείο της περιοχής σου και να ζητήσεις εξέταση από ψυχολόγο ή υγειονομική επιτροπή για να πάρεις αναβολή. Εκεί θα μιλήσεις ανοιχτά στον ψυχολόγο κι αν είναι όπως τα λες θα σου δώσει σίγουρα διετή αναβολή. Δεν θα ταλαιπωρηθείς καθόλου και θα αποφύγεις έτσι τις πρώτες δυο μέρες της κατάταξης. 2 χρόνια μετά περνάς πάλι από υγειονομική επιτροπή, και εφόσον κρίνουν ότι η κατάσταση είναι η ίδια παίρνεις οριστική απαλλαγή με Ι5 ψυχολογικό.

Πέρα απ' το στρατό όμως, αυτό που περιγράφεις είναι τρομακτικό, για τη δική σου υγεία και ακεραιότητα πάνω απ' όλα. Το θετικό είναι ότι αναγνωρίζεις ότι υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Είναι κάτι που μπορεί να μην μπορείς να αποφύγεις, αλλά τουλάχιστον καταλαβαίνεις ο ίδιος ότι είναι κάτι που θα ήθελες να διορθώσεις. Μπορεί να ανήκει στις κατηγορίες των βαριών ψυχικών διαταραχών, δεν είσαι όμως ούτε τρελός, ούτε "στον κόσμο σου" ούτε σχιζοφρενής.

Το επόμενο βήμα είναι να βρεις τη δύναμη και τη θέληση να το συζητήσεις με κάποιον δικό σου. Άνθρωποι δικοί σου που σ' αγαπάνε είναι σίγουρο ότι θα κάνουν τα πάντα να σε βοηθήσουν. Μην φοβάσαι για το πως θα σε αντιμετωπίσουν. Και μόνο ότι αναγνωρίζεις ότι έχεις αυτό το πρόβλημα, δείχνει ότι σκέφτεσαι λογικά κι οτι θες να γίνεις εσύ καλά, για τον εαυτό σου.

Μη φοβηθείς ότι θα σου περάσουν λουριά και θα σε κλείσουν σε καμιά ψυχιατρική κλινική, ή θα σε κλειδώσουν σε κανένα δωμάτιο στο σπίτι και θα σε στουμπώνουν με φάρμακα. Και μόνο η συζήτηση των όποιων προβλημάτων που έχεις με δικούς σου ανθρώπους ή ακόμη και κάποιες επισκέψεις σε ψυχολόγο που θα μπορέσει με τις γνώσεις που διαθέτει να εντοπίσει την πηγή του προβλήματος, μπορεί να σε βοηθήσουν να νοιώσεις κατ' αρχήν εσύ καλύτερα. Πριν η κατάσταση χειροτερέψει και το σημαντικότερο πριν έρθει η κακιά στιγμή και κάνεις κακό στον εαυτό σου.

Μην σκέφτεσαι λοιπόν προς το παρόν το στρατό, φρόντισε πάνω απ' όλα τον εαυτό σου. Προσπάθησε να κάνεις πράγματα που σε ενδιαφέρουν και σ' ευχαριστούν, ζήσε όλο τον ελεύθερό σου χρόνο μαζί με φίλους και αγαπημένους σου ανθρώπους και κοίτα να περνάς καλά.

Να σημειώσω εδώ ότι δεν είμαι ειδικός, δεν έχω καμιά σχέση με ψυχολογία/ψυχιατρική, απλά ήθελα να πω κάποιες σκέψεις μου. Αν υπάρχει κάποιος ειδικός ας πει κι αυτός τη γνώμη του. Ελπίζω να βοήθησα.
 

Loader

New member
ευχαριστώ πολύ, και οι 3 σας με βοηθήσατε, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας. θέλω να ξαναποστάρω εδώ για να σας εξηγήσω μερικά πράγματα ακόμα αν χρειαστεί, αλλά για την ώρα ήθελα απλά να σας ευχαριστήσω πολύ όλους
 

ygeionomikarios

New member
[quote author="Loader"]ευχαριστώ πολύ, και οι 3 σας με βοηθήσατε, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας. θέλω να ξαναποστάρω εδώ για να σας εξηγήσω μερικά πράγματα ακόμα αν χρειαστεί, αλλά για την ώρα ήθελα απλά να σας ευχαριστήσω πολύ όλους[/quote]

Φίλε μου θα σου μιλήσω σαν γιατρός. Ο στρατός και το αν τελικά θα υπηρετήσεις είναι κατά τη γνώμη μου δευτερεύουσας σημασίας.
Είναι κρίμα να βασανίζεσαι και να περνάς άσχημα ενώ έχεις μια πάθηση που εύκολα θεραπεύεται! Αν δεν το έχεις κάνει ήδη σε παροτρύνω να δεις έναν ψυχίατρο. Η κατάθλιψη και οι αγχώδεις διαταραχές αντιμετωπίζονται πλέον με μεγάλη επιτυχία είτε με φαρμακευτική αγωγή είτε με ψυχοθεραπεία. Το κακό είναι ότι πολύς κόσμος το θεωρεί taboo να ζητήσει βοήθεια από ψυχίατρο...Μέγα λάθος!
 
T

thalexan

Guest
[quote author="ygeionomikarios"]Το κακό είναι ότι πολύς κόσμος το θεωρεί taboo να ζητήσει βοήθεια από ψυχίατρο...Μέγα λάθος![/quote]

Kai akomh megalyutero taboo einai gia ena stratiwth na anaferei provlhma psychologikhs fyshs pou antimetwpizei synadelfos tou (fovoumenos mh stigmatistei ws roufianos)...Se periptwsh pou "symvei to kako" 8a anarwtietai gia mia zwh an 8a eixe kataferei na to apotrepsei anaferontas to provlhma se kapoio stelexos.
 

Loader

New member
[quote author="ygeionomikarios"]Ο στρατός και το αν τελικά θα υπηρετήσεις είναι κατά τη γνώμη μου δευτερεύουσας σημασίας.[/quote]

ξέρω ότι στην πραγματικότητα δε θα έπρεπε να με ενδιαφέρει το αν τελικά θα υπηρετήσω αλλά το να θεραπευτώ γενικά.
με ενδιαφέρει όμως πάρα πολύ το πώς θα πεθάνω κι όχι το πότε θα πεθάνω. και, μέσα στο στρατό, θα βρεθώ μέσα σε πολύ καλές συνθήκες ώστε να ξεμπερδεύω μια και καλή. και δε θέλω να πεθάνω σα φαντάρος. δε θέλω να επιστρέψει η έντονη κατάθλιψη και να σκέφτομαι κάθε μέρα τρόπους για να πεθάνω πάλι.

ξέρω ότι αν μιλήσω για το πρόβλημά μου στους στρατιωτικούς γιατρούς μπορεί και να μου δώσουν αναβολή και αργότερα απαλλαγή, αλλά μετά θα είμαι ένας δειλός-τρελός-φοβιτσιάρης που δε μπορεί να αντέξει μερικούς μήνες σκληρής αντιμετώπισης και πήρε απαλλαγή.

προτιμώ να υπηρετήσω κανονικά τη θητεία μου και, αν χρειαστεί τελικά, να βάλω το όπλο στο κεφάλι και να ξεμπερδεύω, παρά να πάρω Ι5 ψυχολογικό και να είμαι μετά τρελός και δειλός στην κοινωνία.

θέλω πάρα πολύ να αποφύγω τη θητεία για να μη πεθάνω εκεί μέσα. αλλά πιο πολύ με νοιάζει να μη στιγματιστώ με το χαρτί ψυχολογικού.

θα ήθελα να μάθω αν, στην περίπτωση που ένας στρατιωτικός γιατρός δει τα σημάδια στα χέρια μου και του πω ότι δεν είναι τίποτα, θα με πιστέψει; θα το ψάξει;
 

ygeionomikarios

New member
Φίλε μου το πιο πιθανό αν δουν τα σημάδια αυτοτραυματισμού είναι να σε παραπέμψουν σε ψυχίατρο για αναβολή. Πάντως σου ξαναλέω ότι όλα αυτά είναι δευτερεύοντα. Έχεις κατάθλιψη και πρέπει να το πάρεις απόφαση να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ειδικό (ψυχίατρο ή έστω ψυχολόγο). Μην ασχολείσαι στη δεδομένη φάση με τη θητεία και τις επιπτώσεις μιας αναβολής ή απαλλαγής. Ξέχασε τα αυτά και κοίτα να θεραπευτείς. Θεραπεία υπάρχει αρκεί να την αναζητήσεις...
 
T

thalexan

Guest
[quote author="Loader"][quote author="ygeionomikarios"]Ο στρατός και το αν τελικά θα υπηρετήσεις είναι κατά τη γνώμη μου δευτερεύουσας σημασίας.[/quote]

ξέρω ότι στην πραγματικότητα δε θα έπρεπε να με ενδιαφέρει το αν τελικά θα υπηρετήσω αλλά το να θεραπευτώ γενικά.
με ενδιαφέρει όμως πάρα πολύ το πώς θα πεθάνω κι όχι το πότε θα πεθάνω. και, μέσα στο στρατό, θα βρεθώ μέσα σε πολύ καλές συνθήκες ώστε να ξεμπερδεύω μια και καλή. και δε θέλω να πεθάνω σα φαντάρος. δε θέλω να επιστρέψει η έντονη κατάθλιψη και να σκέφτομαι κάθε μέρα τρόπους για να πεθάνω πάλι.

ξέρω ότι αν μιλήσω για το πρόβλημά μου στους στρατιωτικούς γιατρούς μπορεί και να μου δώσουν αναβολή και αργότερα απαλλαγή, αλλά μετά θα είμαι ένας δειλός-τρελός-φοβιτσιάρης που δε μπορεί να αντέξει μερικούς μήνες σκληρής αντιμετώπισης και πήρε απαλλαγή.

προτιμώ να υπηρετήσω κανονικά τη θητεία μου και, αν χρειαστεί τελικά, να βάλω το όπλο στο κεφάλι και να ξεμπερδεύω, παρά να πάρω Ι5 ψυχολογικό και να είμαι μετά τρελός και δειλός στην κοινωνία.

θέλω πάρα πολύ να αποφύγω τη θητεία για να μη πεθάνω εκεί μέσα. αλλά πιο πολύ με νοιάζει να μη στιγματιστώ με το χαρτί ψυχολογικού.

θα ήθελα να μάθω αν, στην περίπτωση που ένας στρατιωτικός γιατρός δει τα σημάδια στα χέρια μου και του πω ότι δεν είναι τίποτα, θα με πιστέψει; θα το ψάξει;[/quote]

Η άποψή μου είναι να σταματήσεις να ανησυχείς για το τι θα πουν οι άλλοι (που πολλές φορές έχουν το ταλέντο να βγάζουν ακούραστα και άκριτα συμπεράσματα) και να αρχίσεις να νοιάζεσαι περισσότερο για τον Loader.

Ακόμη κι αν πάρεις απαλλαγή αυτό δε σημαίνει τίποτα. Γνωρίζω παιδιά που αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα υγείας στο παρελθόν, απαλλάχτηκαν από τη στράτευση και συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους. Όσο για το θέμα του στιγματισμού οι λόγοι απαλλαγής στράτευσης αποτελούν προσωπικό δεδομένο για το οποίο οι μελλοντικοί εργοδότες δεν έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν πληροφορίες (πλην ελαχίστων περιπτώσεων). Και η κατάθλιψη δεν είναι τόσο σπάνιο πρόβλημα όσο ίσως νομίζεις...
 

Loader

New member
ok σας ευχαριστώ πολύ και πάλι!!

σκέφτομαι όλο και πιο πολύ τη θητεία διότι πρόκειται να κόψω την αναβολή μου μέσα στο 2010 και θα ήθελα να προετοιμαστώ αν γίνεται.
σκέφτομαι πως, αν με ρωτήσει τίποτα κάποιος στρατιωτικός γιατρός θα του πω ό,τι λέω και σε άλλους, ότι τα σημάδια δεν είναι τίποτα.
αν με κάποιο τρόπο καταλάβει ότι είναι από αυτοτραυματισμό, ας αποφασίσει εκείνος τί θα κάνει.

ευχαριστώ πολύ παιδιά! με κάνατε να νιώσω καλύτερα με τον τρόπο που γράφετε!
 

ygeionomikarios

New member
[quote author="Loader"]ok σας ευχαριστώ πολύ και πάλι!!

σκέφτομαι όλο και πιο πολύ τη θητεία διότι πρόκειται να κόψω την αναβολή μου μέσα στο 2010 και θα ήθελα να προετοιμαστώ αν γίνεται.
σκέφτομαι πως, αν με ρωτήσει τίποτα κάποιος στρατιωτικός γιατρός θα του πω ό,τι λέω και σε άλλους, ότι τα σημάδια δεν είναι τίποτα.
αν με κάποιο τρόπο καταλάβει ότι είναι από αυτοτραυματισμό, ας αποφασίσει εκείνος τί θα κάνει.

ευχαριστώ πολύ παιδιά! με κάνατε να νιώσω καλύτερα με τον τρόπο που γράφετε![/quote]

Βοήθεια από κάποιον ειδικό έχεις ζητήσει φίλε μου;;
 

Loader

New member
εε όχι, το θεωρώ κι εγώ taboo το θέμα, όπως έχεις ήδη πει εσύ ότι συμβαίνει. δε θέλω να φανώ σα το φοβιτσιάρικο που κλαίγεται στους γιατρούς και φοβάται να πάει στρατό και είναι το ευαίσθητο που πληγώνεται εύκολα και οι άγριες φωνές το ταράζουν.

στα αλήθεια προτιμώ να ξεκινήσω τη θητεία μου και θα δούμε πως θα πάει. χίλιες φορές καλύτερα να ξεμπερδεύω εκεί μέσα, την ώρα της σκοπιάς ή όποια άλλη ώρα θα έχω πρόσβαση σε όπλο, αν χρειαστεί θα πάρω το όπλο κάποιου άλλου.

αν απαλλαγώ με Ι5 ψυχολογικό, θα είμαι ένας δειλός φοβιτσιάρης που φοβάται να γίνει άντρας και τρέμει όταν του φωνάζουν, το οποίο είναι αλήθεια.
όταν μου φωνάζουν αρχίζω να τρέμω και μερικές φορές οργίζομαι πολύ και γίνομαι πάρα πολύ εκδικητικός, γι' αυτό και φροντίζω να ξεσπάω πάνω μου. αν ξεσπάσω σε άλλους θα γίνουν πάρα πολύ άσχημα τα πράγματα. αντί να σκύψω το κεφάλι και να μαζευτώ στη γωνία μου, όταν μου φωνάζουν μπορεί να οργιστώ τόσο που, αργότερα, όταν έχω πια ξεσπάσει πάνω μου για να ηρεμήσω, συνειδητοποιώ πως κάτι άλλο μέσα στο κεφάλι μου είναι που έκανε την πράξη, όχι εγώ, τα μάτια μου απλώς παρακολουθούσαν. υπάρχει κάτι μέσα μου που ξυπνάει όταν οργίζομαι και αναλαμβάνει τον έλεγχο του σώματός μου.

αν όμως ξεκινήσω να υπηρετώ, ε τότε, στην περίπτωση που δεν αντέξω άλλο, θα ξεμπερδέψω μια και καλή και τότε κανείς δε θα μπορεί να με κατηγορήσει. θα εκτιμήσουν τουλάχιστον το ότι δεν απέφυγα τη θητεία.
 
K

kagouras2

Guest
Δεν μας τα λες καλά ψαρά. 1ον κάνεις διάγνωση μέσω ίντερνετ σε σοβαρό θέμα. Πες στο φίλο που άνοιξε το θέμα οτι καλό είναι να πας σε έναν ειδικό. Οχι να κάνεις διάγνωση μέσω νετ. <!-- sPDT_Armataz_01_07 -->PDT_Armataz_01_07<!-- sPDT_Armataz_01_07 -->
 

thagkol

New member
[quote author="kagouras2"]Δεν μας τα λες καλά ψαρά. 1ον κάνεις διάγνωση μέσω ίντερνετ σε σοβαρό θέμα. Πες στο φίλο που άνοιξε το θέμα οτι καλό είναι να πας σε έναν ειδικό. Οχι να κάνεις διάγνωση μέσω νετ. <!-- sPDT_Armataz_01_07 -->PDT_Armataz_01_07<!-- sPDT_Armataz_01_07 -->[/quote]
Μα αυτό έκανε, είπε επί λέξη "εγώ πιστεύω ότι έχεις το τάδε πρόβλημα, και καλό θα ήταν να επισκεφτείς κάποιον ειδικό"
 

ygeionomikarios

New member
[quote author="ygeionomikarios"][quote author="Loader"]ok σας ευχαριστώ πολύ και πάλι!!

σκέφτομαι όλο και πιο πολύ τη θητεία διότι πρόκειται να κόψω την αναβολή μου μέσα στο 2010 και θα ήθελα να προετοιμαστώ αν γίνεται.
σκέφτομαι πως, αν με ρωτήσει τίποτα κάποιος στρατιωτικός γιατρός θα του πω ό,τι λέω και σε άλλους, ότι τα σημάδια δεν είναι τίποτα.
αν με κάποιο τρόπο καταλάβει ότι είναι από αυτοτραυματισμό, ας αποφασίσει εκείνος τί θα κάνει.

ευχαριστώ πολύ παιδιά! με κάνατε να νιώσω καλύτερα με τον τρόπο που γράφετε![/quote]

Βοήθεια από κάποιον ειδικό έχεις ζητήσει φίλε μου;;[/quote]

kagoura πρώτον μάθε να διαβάζεις και δεύτερον κάνε το χαβαλέ σου σε κανένα άλλο thread. Όχι εδώ
 
αν θελεις να επιδιξεις ανδρεια αυτο δεν θα το κανεις πηγενοντας φανταρος (σιγα το κατορθωμα),ανδρεια και θαρρος θα επιδιξεις προσπαθοντας να νικησεις αυτο που "καταλαβανει" το σωμα σου οταν οργιζεσαι.Εκει πρεπει να δωσεις τη μαχη σου και νικησεις οχι σκοτονωντας σε αλλα διοχνωντας αυτο το κατι απο μεσα σου. Η μαχη ειναι πιο ευκολη απο οτι φανταζεσαι συζητησε το με καποιον ειδικο (βρες εναν απο το 11880-11888 στην τυχη και τηλεφωνησε του) και αμα δεν σε καλυψει τοτε βλεπεις τι αλλες επιλογες εχεις.
 

Loader

New member
τελικά παρουσιάστηκα στις 17 νοεμβρίου.
την πρώτη μέρα που με είδε ο γιατρός χωρίς μπλούζα και είδε τα σημάδια στο σώμα μου είπε να το συζητήσω με τον ψυχολόγο.
τη δεύτερη μέρα μας στείλανε στον ψυχολόγο. μετά τη συνέντευξη και κάνα μισάωρο συζήτησης και αφού είδε τα σημάδια στο χέρι μου, στα μπράτσα και στην καρδιά, είπε πως η άποψή του ήταν να ζητήσω αναβολή και απαλαγή και συμφώνησα. επίσης, μου είπε ότι είναι πολύ σημαντικό να βρω ψυχίατρο όταν θα είμαι έξω.

αργότερα πήγαμε στο νοσοκομείο όπου μου δώσανε 1 χρόνο αναβολή και ο ψυχίατρος εκεί είχε την ίδια άποψη. ότι, δηλαδή, πρέπει να βρω οπωσδήποτε ψυχίατρο. είπε ότι ο ψυχολόγος δε μπορεί να μου κάνει τίποτα πλέον.

λαμβάνοντας υπόψιν το ότι την τελευταία φορά που γύρισε το μυαλό μου η μαχαιριά έγινε στο δέρμα επάνω στο μέρος της καρδιάς και λόγω του ότι τη στιγμή που συμβαίνει είναι ανεξέλεγκτο, υπάρχει πιθανότητα να μου ξεκινήσει ο ψυχίατρος φαρμακευτική αγωγή;
συγγνώμη που ρωτάω τόσο περιγραφικά και συγκεκριμένα, αλλά είδα ότι στην προηγούμενη σελίδα υπήρξε απάντηση που έμοιαζε να προέρχεται από κάποιον ειδικό. ίσως θα μπορούσε να μου απαντήσει εκείνος.

ευχαριστώ
 

ygeionomikarios

New member
Λοιπόν όπως είδες όσα σου είχα πει επιβεβαιώθηκαν. Χαίρομαι που ξεμπέρδεψες με το στρατό αλλά τώρα είναι ώρα να ξεμπερδεύεις και με την κατάθλιψη. Πιστεύω ότι ο ψυχίατρος τον οποίο θα επισκεφτείς θα σου δώσει άμεσα κάποιο αντικαταθλιπτικό φάρμακο μαζί με κάποιο ηρεμιστικό. Είμαι σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά αν ακολουθήσεις τη φαρμακευτική αγωγή. Η πάθηση σου έχει 100% ίαση στις μέρες μας.
 

Loader

New member
ήρθα πάλιιιι

δε μπορώ να πω ότι 'ξεμπέρδεψα' με το στρατό, καθώς προς το παρόν επρόκειτο για μια αναβολή ενός χρόνου. αυτό είναι ρουτίνα για τις επιτροπές αναβολών, έτσι δεν είναι;

η αναβολή που μου είχανε δώσει τελείωσε και το πρόβλημά μου στο διάστημα αυτό άλλαξε λίγο, αλλά κατά μέσο όρο παρέμεινε το ίδιο (από τον ιανουάριο του 2011 βρίσκομαι υπο παρακολούθηση ψυχιάτρου -δυστυχώς όχι τακτική). πλέον έχω λιγότερα, σε αριθμό, ξεσπάσματα από ότι πριν, αλλά μεγαλύτερης έντασης σε κάθε ένα. είμαι εδώ και περίπου οχτώ χρόνια σε αυτή την κατάσταση οπότε είναι αναμενόμενο πως μια τέτοια κατάσταση δε διορθώνεται γρήγορα. το να ανέβεις είναι πιο δύσκολο και χρονοβόρο από το να πέσεις, κι αν η 'πτώση' μου κρατάει οχτώ χρόνια, ποιος ξέρει πόσο θα πάρει η 'άνοδος' :Ρ

διάβαζα πριν λίγο τα παλιά, πρώτα μου μηνύματα στο θέμα εδώ και αντιλαμβάνομαι πόσο φοβισμένος και ίσως και απελπισμένος ένιωθα με το ζήτημα αυτό τότε. τουλάχιστον τώρα πια έχω κάνει ειρήνη με την κατάστασή μου, δε προσπαθώ να προσποιηθώ πια ότι δε την έχω και δε φοβάμαι να κοιτάξω τα σημάδια στο σώμα μου.

οκ δεν είναι μέρος εδώ για να λέει ο καθένας τα ψυχολογικά του λολ συγγνώμη!

ήθελα βασικά να ρωτήσω το εξής: τον ιανουάριο θα έρθει το καινούριο χαρτί κατάταξης και θα έχω έτοιμα χαρτιά από ψυχίατρο για να ζητήσω κι άλλη αναβολή. θα ήθελα να μάθω από πόσα άτομα αποτελείται μια επιτροπή σε τέτοιες περιπτώσεις. την πρώτη φορά ήταν ένας ψυχίατρος και δύο νοσοκόμες, ή τουλάχιστον μοιάζανε με νοσοκόμες και ήταν αρκετά άβολο να σηκώνω τη μπλούζα και να δείχνω τα σημάδια μπροστά σε τόσα άτομα. έχω δικαίωμα να ζητήσω από την επιτροπή να τους τα δείχνω τουλάχιστον σε ένα άτομο μόνο ή ένα άτομο τη φορά; θα το προτιμούσα έτσι
 
Top