Αφιερώνεται στην Δ’ ΕΣΣΟ 2006 του Πολεμικού Ναυτικού
Πόρος, Νοέμβριος 2006
… Η ουρά πίσω από τη μηχανή του καφέ μεγάλη. Ο καιρός , αν και μουντός με λίγο κρύο, ευωδίαζε μια ατμόσφαιρα ευτυχίας, χαράς αλλά και νοσταλγίας. Απόγευμα στον Πόρο. Κουρασμένοι αλλά και ευδιάθετοι μετά από τις μεσημεριανές ασκήσεις πεζικών. Δύο ναύτες, ντυμένοι στα γκρίζα ρούχα τους φορώντας και το μπλε σκούρο πουλόβερ, γελούσαν λέγοντας αστεία αλλά και ιστορίες για γυναίκες, φίλους και έρωτες από τα πρόσφατα πολιτικά τους χρόνια. Είχαν αναλάβει να φέρουν σοκολάτα ροφήματα και για την υπόλοιπη παρέα. Τόπος συνάντησης ο κλασσικός : το υπέροχο τοπίο πίσω από την εκκλησία του στρατοπέδου, εκεί που στο πεζούλι του ναού κάθονταν όλοι οι ναύτες παρέες – παρέες, κοιτώντας το ηλιοβασίλεμα, καθώς ο ήλιος χανόταν μες στη θάλασσα.
Ο Πόρος αλλά και η περιοχή του Γαλατά σε πρώτη θέα. Ο «Μοτεράκιας» και ο «Κονές» καταφτάνουν στο πεζούλι, όπου κάθονται οι υπόλοιποι. Ο «Μάνας», ο «Γκουλουάζ», ο «Ναυαρχούκος», ο «Δικηγόρος», ο «Πατρινός», ο «Σπυράκος», τους περίμεναν όλο λαχτάρα προκειμένου να γευτούν μια από τις λίγες απολαύσεις της προπαίδευσης. Άλλωστε μην είμαστε και παράλογοι. Καθώς πλησίαζαν, η παρέα έκανε ήδη σαματά, ιστορίες έδιναν και έπαιρναν, καθώς ο καθένας τους ήταν σε διαφορετικό θάλαμο, ακόμα και σε διαφορετικό λόχο οι περισσότεροι. Είχαν δεθεί τις πρώτες μέρες στο Παλάσκα αλλά και στον Πόρο, τότε που η προσαρμογή ήθελε παρέα και στήριξη ο ένας με τον άλλον. Για να αφήσουν λίγο στην άκρη τη καθημερινή τους ζωή και να συνηθίσουν τη νέα, όσο κρατήσει.
Οι σοκολάτες έφτασαν. Τις ήπιαν μονομιάς λες και ήταν νέκταρ. Από τα πολλά τσιγάρα η ατμόσφαιρα γύρω τους έμοιαζε αποπνικτική αν και σε ανοιχτό χώρο. Ο «Ναυαρχούκος» τους έδινε και μαθήματα «γόπινγκ», αγαπημένο του άθλημα όπως έλεγε από χρόνια. Ο «Δικηγόρος» έδινε διαλέξεις για τις γυναίκες, ο «Γκουλουάζ» εξιστορούσε σκηνικά τουαλέτας, ο «Πατρινός» γελούσε, ο «Σπυράκος» έκανε «γούτσου-γούτσου» με τον έρωτά του, ο «Μάνας» δε τη πάλευε ενώ ο «Κονές», ως συνήθως, τους μιλάγε για τα σκυλάδικα που ξενυχτούσε, τα σουβλάκια που έτρωγε στον κυρ-Θανάση από τον Περισσό και την αρραβωνιαστικιά του.
Όλοι ήταν χαρούμενοι. Όλοι σχεδίαζαν τι θα κάνουν στην έξοδο τους, αλλά και στην άδεια τους στη συνέχεια. Εκδρομές, δουλειές, καφέδες και ποτά με φίλους και κορίτσια. Ήξεραν όμως ότι εκείνες οι δεκαοχτώ μέρες σε αυτό το υπέροχο μέρος θα ήταν μοναδικές για τη ζωή τους. Και για αυτό συνέχιζαν να κοιτάζουν με νοσταλγία το ηλιοβασίλεμα στον Πόρο…
Ναύτης (ΔΙΑΧ) Νέστορας Ι. Πουλάκος
Δ’ ΕΣΣΟ 2006
Ν.Κ. Ελευσίνας
Πόρος, Νοέμβριος 2006
… Η ουρά πίσω από τη μηχανή του καφέ μεγάλη. Ο καιρός , αν και μουντός με λίγο κρύο, ευωδίαζε μια ατμόσφαιρα ευτυχίας, χαράς αλλά και νοσταλγίας. Απόγευμα στον Πόρο. Κουρασμένοι αλλά και ευδιάθετοι μετά από τις μεσημεριανές ασκήσεις πεζικών. Δύο ναύτες, ντυμένοι στα γκρίζα ρούχα τους φορώντας και το μπλε σκούρο πουλόβερ, γελούσαν λέγοντας αστεία αλλά και ιστορίες για γυναίκες, φίλους και έρωτες από τα πρόσφατα πολιτικά τους χρόνια. Είχαν αναλάβει να φέρουν σοκολάτα ροφήματα και για την υπόλοιπη παρέα. Τόπος συνάντησης ο κλασσικός : το υπέροχο τοπίο πίσω από την εκκλησία του στρατοπέδου, εκεί που στο πεζούλι του ναού κάθονταν όλοι οι ναύτες παρέες – παρέες, κοιτώντας το ηλιοβασίλεμα, καθώς ο ήλιος χανόταν μες στη θάλασσα.
Ο Πόρος αλλά και η περιοχή του Γαλατά σε πρώτη θέα. Ο «Μοτεράκιας» και ο «Κονές» καταφτάνουν στο πεζούλι, όπου κάθονται οι υπόλοιποι. Ο «Μάνας», ο «Γκουλουάζ», ο «Ναυαρχούκος», ο «Δικηγόρος», ο «Πατρινός», ο «Σπυράκος», τους περίμεναν όλο λαχτάρα προκειμένου να γευτούν μια από τις λίγες απολαύσεις της προπαίδευσης. Άλλωστε μην είμαστε και παράλογοι. Καθώς πλησίαζαν, η παρέα έκανε ήδη σαματά, ιστορίες έδιναν και έπαιρναν, καθώς ο καθένας τους ήταν σε διαφορετικό θάλαμο, ακόμα και σε διαφορετικό λόχο οι περισσότεροι. Είχαν δεθεί τις πρώτες μέρες στο Παλάσκα αλλά και στον Πόρο, τότε που η προσαρμογή ήθελε παρέα και στήριξη ο ένας με τον άλλον. Για να αφήσουν λίγο στην άκρη τη καθημερινή τους ζωή και να συνηθίσουν τη νέα, όσο κρατήσει.
Οι σοκολάτες έφτασαν. Τις ήπιαν μονομιάς λες και ήταν νέκταρ. Από τα πολλά τσιγάρα η ατμόσφαιρα γύρω τους έμοιαζε αποπνικτική αν και σε ανοιχτό χώρο. Ο «Ναυαρχούκος» τους έδινε και μαθήματα «γόπινγκ», αγαπημένο του άθλημα όπως έλεγε από χρόνια. Ο «Δικηγόρος» έδινε διαλέξεις για τις γυναίκες, ο «Γκουλουάζ» εξιστορούσε σκηνικά τουαλέτας, ο «Πατρινός» γελούσε, ο «Σπυράκος» έκανε «γούτσου-γούτσου» με τον έρωτά του, ο «Μάνας» δε τη πάλευε ενώ ο «Κονές», ως συνήθως, τους μιλάγε για τα σκυλάδικα που ξενυχτούσε, τα σουβλάκια που έτρωγε στον κυρ-Θανάση από τον Περισσό και την αρραβωνιαστικιά του.
Όλοι ήταν χαρούμενοι. Όλοι σχεδίαζαν τι θα κάνουν στην έξοδο τους, αλλά και στην άδεια τους στη συνέχεια. Εκδρομές, δουλειές, καφέδες και ποτά με φίλους και κορίτσια. Ήξεραν όμως ότι εκείνες οι δεκαοχτώ μέρες σε αυτό το υπέροχο μέρος θα ήταν μοναδικές για τη ζωή τους. Και για αυτό συνέχιζαν να κοιτάζουν με νοσταλγία το ηλιοβασίλεμα στον Πόρο…
Ναύτης (ΔΙΑΧ) Νέστορας Ι. Πουλάκος
Δ’ ΕΣΣΟ 2006
Ν.Κ. Ελευσίνας