• Όπως ενδεχομένως παρατηρήσατε, όσοι είστε παλαιότεροι χρήστες, έγιναν κάποιες αλλαγές στο site. Οι αλλαγές δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί, οπότε τυχόν προβλήματα ή αβλεψίες θα λυθούν σύντομα.

ΩΡΑ ΣΗΜΑΙΑΣ, ΜΕΡΑ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

ΩΡΑ ΣΗΜΑΙΑΣ, ΜΕΡΑ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

Στις 6 Δεκεμβρίου είναι η μέρα γιορτής του Ναυτικού μας. Και συνήθως, μέρες αφιερωμένες σ’ αυτούς, έχουν οι κοινωνικές ομάδες που καταπιέζονται, ενώ ταυτόχρονα γιορτάζουμε καθετί που αγαπάμε.
Η αγάπη για τη θάλασσα είναι μια εντελώς ιδιόμορφη αγάπη. Η αγάπη για τη θάλασσα είναι αυτή που σε σκοτώνει, μα και ταυτόχρονα είναι αυτή που σε κρατάει ζωντανό. Το’ χουμε βιώσει όλοι εμείς που καταγόμαστε από ναυτική οικογένεια. Απέναντι στη θάλασσα είσαι μόνος, ανυπεράσπιστος. Κι όμως, αυτή η μοναξιά είναι που σε κάνει να ηρεμείς. Η ίδια μοναξιά είναι που σε κάνει να κινδυνεύεις.. Ατενίζοντας ένα ουσιαστικά μονότονο τοπίο, μας έρχονται στο νου σου ένα- ένα όσα ζήσαμε, περνά μπροστά μας ολόκληρη η ζωή σαν ένα φιλμ. Κοιτάς τη θάλασσα και μετράς τη ζωή σου, τα σωστά και τα λάθη σου, στιγμή προς στιγμή. Αυτές οι τεράστιες αντιθέσεις είναι που μας κάνουν να αγαπάμε τη θάλασσα. Και δεν είναι τυχαίο ότι η θάλασσα είναι γένους θηλυκού.
Τη θάλασσα δε, την χρησιμοποιούμε και σε άλλες στιγμές της ζωής μας στη στεριά, όταν λέμε ότι τα’ χουμε κάνει θάλασσα ή όταν παρατηρούμε ότι πολλοί παίκτες της αγαπημένης μας ομάδας κινούνται σαν αργοκίνητες μαούνες. Το Ναυτικό έχει μάλιστα βγάλει πολλούς λογοτέχνες και ποιητές κι ήταν η θάλασσα πηγή έμπνευσής τους.
Τα πλοία μας αποτελούσαν πάντοτε φορείς ελευθερίας, ακόμα και στα πιο σκοτεινά χρόνια της τουρκοκρατίας. Μέσω αυτών διεξάγονταν από την αρχαιότητα ακόμα, οι πιο σημαντικές εμπορικές πράξεις, μέσω αυτών διακινούνταν τα σημαντικότερα προϊόντα και αγαθά, αλλά και κάτι ακόμα πιο αξιοσημείωτο: Μέσω των πλοίων έρχονταν σε επαφή άνθρωποι διαφορετικών πολιτισμών και νοοτροπιών, μέσω των πλοίων γινόταν ζύμωμα ιδεών και απόψεων, γνωριμία με άλλους λαούς και άλλα κράτη. Από τη θάλασσα είναι που ξεχείλισε η φλόγα της επανάστασης.
Τα πλοία όμως αποτελούσαν και το καταφύγιο των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων, όσων είχαν αφήσει πολλαπλές υποχρεώσεις πίσω τους και είχαν ανάγκη για δουλειά και χρήματα. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που από τα 15 χρόνια τους ακόμα αναγκάστηκαν να μπουν σε καράβι ως ναυτόπαιδα. Και η ζωή στο πλοίο είναι απίστευτα δύσκολη, μακριά από τα αγαπημένα σου πρόσωπα, δίπλα σε ανθρώπους που κι αν ακόμα τους αντιπαθείς είσαι υποχρεωμένος να τους βλέπεις συνεχώς, ζώντας σε περιβάλλον αρκετά βρώμικο και όντας -πάνω απ’ όλα- διαρκώς εκτεθειμένος στις ορέξεις του Αίολου και της θάλασσας. Και η μέρα αυτή, μέρα Ναυτικού έχει κάτι από το άρωμα των ανθρώπων αυτών, στους οποίους και είναι αφιερωμένη.

Το Πολεμικό μας Ναυτικό έχει ως κύριο στόχο την άμυνα της πατρίδας. Πυραυλάκατοι και φρεγάτες, κανονιοφόρα, πλοία γενικής υποστήριξης και αρματαγωγά, υποβρύχια και ναρκαλιευτικά είναι στη διάθεση του ελληνικού στρατού για οτιδήποτε συμβεί. Και η άμυνα της πατρίδας δεν είναι απλώς μια θεωρητική έννοια, αλλά έχει και κόστος. Θυμίζω απλώς τον φόρο αίματος στα Ίμια, αλλά και την αποπομπή τότε ενός αργηχού ΓΕΕΘΑ που ήταν πολύ δίκαιος και ό,τι ακολούθησε της αποπομπής του (συνεντεύξεις, έκδοση βιβλίου) κατέστρεψε την εικόνα του.
Αλλά και εν καιρώ ειρήνης το Π.Ν. έχει βοηθήσει σε πολλές στιγμές. Δεν ήταν λίγες οι φορές που σε ναυάγια ιστιοφόρων βρέθηκε κοντά ένα πολεμικό πλοίο να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες σε όσους κινδύνεψαν και να τους μεταφέρει στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Το Πολεμικό Ναυτικό ήταν στο Λίβανο, το Πολεμικό Ναυτικό είναι όπου το χρειάζεται η πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πρόσωπα των Καραβάδων που συνάντησα κατά τη θητεία μου στο Π.Ν., όσων πέρασαν αρκετά χρόνια της ζωής τους σε πλοία. Στο πρόσωπό τους είναι χαραγμένες όχι ρυτίδες, αλλά βάσανα και στεναχώριες, όμως το βλέμμα τους παραμένει περήφανο. Τους κάνεις 10 χρόνια μεγαλύτερους απ’ όσο πραγματικά είναι, όλους εκτός από έναν…
Δεν αγνοεί κανείς και σε καμία περίπτωση την προσφορά και των άλλων Σωμάτων των ενόπλων δυνάμεων, αλλά είπαμε: Σήμερα είναι μέρα Ναυτικού.
Το Πολεμικό μας Ναυτικό διέπεται -με ελάχιστες εξαιρέσεις- από μια φιλοσοφία απόλυτα δημοκρατική. Το να ποντάρεις στο φιλότιμο και την καλή διάθεση αυτού που είναι κατώτερός σου δεν είναι για το Π.Ν. ένδειξη αδυναμίας -όπως κάποιοι θέλουν να πιστεύουν-, αλλά ένδειξη σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα πολύ περισσότερο από ένα ποινολόγιο. Μέσα στο καράβι σημασία δεν έχουν οι βαθμοί. Οι κίνδυνοι είναι κοινοί και επομένως είναι όλοι ίσοι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ χαμηλόβαθμα στελέχη του Π.Ν., ακόμα και ΕΠ.ΟΠ, που βοηθούσαν εμάς τους Ναύτες στους καθαρισμούς, χωρίς κανείς να τους το ζητήσει και παρά τα δυσμενή σχόλια των ανωτέρων τους στο ΚΕ.ΠΑΛ. Αυτή τη φιλοσοφία καλείται σήμερα να εδραιώσει στο σύνολο του Π.Ν., τόσο ο ΑΓΕΝ, όσο και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ που τυγχάνει να είναι Ναύαρχος. Και αυτή είναι η μεγάλη τους πρόκληση: Η φιλελευθεροποίηση του συνόλου του Πολεμικού Ναυτικού και η συμβολή τους στη φιλελευθεροποίηση του συνόλου των Ενόπλων Δυνάμεων. Και μια τέτοια φιλελευθεροποίηση δεν γίνεται μόνο με παρατηρήσεις και συστάσεις, αλλά και με θυσίες, με αποπομπή όσων δεν τιμούν με την παρουσία τους το Σώμα. Κι είναι όλα αυτά που επιβάλλεται να σκεφτούν μια τέτοια μέρα, μέρα Ναυτικού.
Μια τέτοια μέρα, όλοι εμείς που αγαπήσαμε το Ναυτικό, δεν την γιορτάζουμε με δεξιώσεις στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, περιμένοντας μάταια τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αφιχθεί, πηγαίνοντας μάλιστα δύο ολόκληρες ώρες πίσω το πρόγραμμα του εορτασμού. Μια τέτοια μέρα δεν ασχολούμαστε με όσους για να χαρούν την αργία, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να έχουμε εμείς βάρδια. Στις 6 Δεκεμβρίου κάθε χρονιάς, στην Ώρα Σημαίας, σκεφτόμαστε όλους εκείνους τους ανθρώπους του Ναυτικού, εμπορικού και πολεμικού, που θυσίασαν τη ζωή τους και τα νιάτα τους στη θάλασσα και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εξασφαλίσουν στους οικείους τους μια πιο άνετη ζωή και για να κρατήσουν τη σημαία μας ψηλά. Ό,τι μπορούσαν.. Μια τέτοια μέρα όλοι εμείς που αγαπάμε το Ναυτικό, την γιορτάζουμε στον φυσικό μας χώρο, πλάι στη θάλασσα. «Στα λιμάνια των φάρων οι ριπές σου δείχνουνε το χθες, θες δεν θες».



(Το κείμενο αυτό αφιερώνεται σε όσους είδαν τον εαυτό τους πίσω από τις λέξεις του.)
 

periplanwmenos

New member
e eipame ton dika tou kepal ton endiaferei na yparxei skopia sto pyrosbesteio na fylane tis manikes mpas kai piasoun tsibouria
lol

enoies opws hmeres nautikou kai aksies kai paradoseis einai toso gnwsta se auton... oso to automato oplo ston palaiolithiko anthrwpo <!-- s:twisted: -->:twisted:<!-- s:twisted: -->
 
Top