Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων...Καλοκαίρι...Εορτή του Αγ. Πνεύματος.
Υποψήφιος Βαθμοφόρος εγώ, στην ΙΛΥΒ τότε. Ώρα 12 το μεσημέρι στη σκοπιά..εεε, μεσημεριάτικα πώς να περάσει η ώρα; Εϊχα όλες τις απαραίτητες προμήθειες...Ραδιοφωνάκι, φραπέ, ένα βιβλίο με τις περιπέτειες του Ηρακλή Πουαρώ (μ'αρέσει η Αγκαθα Κρίστι!) και καθόμουν μέσα στο κουβούκλιο της υπερυψωμένης σκοπιάς έχοντας αφήσει δίπλα το όπλο μου, πίνοντας το καφεδάκι μου και διαβάζοντας..το ραδιοφωνάκι έπαιζε μουσική. Βλέπετε μέρα μεσημέρι δεν περίμενα να κάνει κανείς έφοδο, και αν έκανε είχα το βλέμμα μου στραμένο προς τον χωματόδρομο όπου θα ερχόταν η τυχόν έφοδος..
Δεν είχα υπολογίσει όμως το δρόμο πίσω μου όπου ένας ανθυπασπιστής πέρασε με τζιπάκι. Δεν ήταν σκοπός του να μου κάνει έφοδο αλλά απλώς περνούσε με το τζιπάκι από το δρόμο και παραξενεύτηκε που δεν είδε σκοπό καθώς καθισμένος μέσα στο κουβούκλιο δεν φαινόμουν από το δρόμο...Ο άνθρωπος κόρναρε αλλά πού να ακούσω εγώ απορροφημένος από το διάβασμα και τη μουσική που έπαιζε...
Τελικά, ανέβηκε πάνω στη σκοπιά, ούτε καν τις σκάλες που κουνούσαν δεν είχα πάρει χαμπάρι...εεε...φυσικά με έπιασε εντελώς στα πράσσα! Εγώ αμίλητος και μη βρίσκοντας λόγια να δικαιολογηθώ άκουγα το κήρυγμα που μου έκανε...
Ε, την επόμενη μέρα στην αναφορά της ΙΛΥΒ έγινε χαμός! Άκουσα τα εξ αμάξης από το Δκτη...ότι ήμουν παράδειγμα προς αποφυγή, ότι αποκλείεται να γίνω λοχίας και βλέπουμε και για δεκανέας, ότι πρώτη φορά του συμβαίνει αυτό (σημείωση: εννοείται ότι όλοι το ίδιο έκαναν, απλά πρώτη φορά έπιαναν κάποιον στα πράσσα!) και ότι αν ήμασταν στη μονάδα θα μου έριχνε 20 μέρες φυλακή. Τελικά μου έριξε 5 μέρες, οι οποίες δεν είχαν περαστεί, και έγινα δεκανέας...
Το χειρότερο ήταν ότι άκουσε τα εξ αμάξης κι ένας ανθυπίλαρχος, ο οποίος με είχε γνωρίσει νεοσύλλεκτο και με είχε συμπαθήσει, είχε τηλεφωνήσει στην ΙΛΥΒ και είχε πει καλά λόγια για μένα.. Ο συγκεκριμένος μάλιστα ανθυπίλαρχος ήταν γενικά γνωστός για την τυπικότητα και την αυστηρότητά του...Στην ΙΛΥΒ νόμιζαν ότι είμαι ανηψιός του...Και τον πήρε τηλέφωνο ο Δκτης της ΙΛΥΒ και του τα έψαλε...Καλά εννοείται ότι τα άκουσα κανονικά και από αυτόν...
Η αλήθεια είναι ότι είχα τιμωρηθεί και άλλες φορές κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας, αλλά πιστεύω άδικα.. Το συγκεκριμένο, όμως, περιστατικό ήταν η μόνη δίκαια τιμωρία μου και όποτε το θυμόμουν στεναχωριόμουν πάρα πολύ και για μένα, καθώς στερήθηκα έναν βαθμό επιπλέον, αλλά και για τον ανθυπίλαρχο -καλή του ώρα- ο οποίος με βοήθησε πολύ όσο ήμουν στο Κέντρο.. <!-- s
-->
<!-- s
-->
Υποψήφιος Βαθμοφόρος εγώ, στην ΙΛΥΒ τότε. Ώρα 12 το μεσημέρι στη σκοπιά..εεε, μεσημεριάτικα πώς να περάσει η ώρα; Εϊχα όλες τις απαραίτητες προμήθειες...Ραδιοφωνάκι, φραπέ, ένα βιβλίο με τις περιπέτειες του Ηρακλή Πουαρώ (μ'αρέσει η Αγκαθα Κρίστι!) και καθόμουν μέσα στο κουβούκλιο της υπερυψωμένης σκοπιάς έχοντας αφήσει δίπλα το όπλο μου, πίνοντας το καφεδάκι μου και διαβάζοντας..το ραδιοφωνάκι έπαιζε μουσική. Βλέπετε μέρα μεσημέρι δεν περίμενα να κάνει κανείς έφοδο, και αν έκανε είχα το βλέμμα μου στραμένο προς τον χωματόδρομο όπου θα ερχόταν η τυχόν έφοδος..
Δεν είχα υπολογίσει όμως το δρόμο πίσω μου όπου ένας ανθυπασπιστής πέρασε με τζιπάκι. Δεν ήταν σκοπός του να μου κάνει έφοδο αλλά απλώς περνούσε με το τζιπάκι από το δρόμο και παραξενεύτηκε που δεν είδε σκοπό καθώς καθισμένος μέσα στο κουβούκλιο δεν φαινόμουν από το δρόμο...Ο άνθρωπος κόρναρε αλλά πού να ακούσω εγώ απορροφημένος από το διάβασμα και τη μουσική που έπαιζε...
Τελικά, ανέβηκε πάνω στη σκοπιά, ούτε καν τις σκάλες που κουνούσαν δεν είχα πάρει χαμπάρι...εεε...φυσικά με έπιασε εντελώς στα πράσσα! Εγώ αμίλητος και μη βρίσκοντας λόγια να δικαιολογηθώ άκουγα το κήρυγμα που μου έκανε...
Ε, την επόμενη μέρα στην αναφορά της ΙΛΥΒ έγινε χαμός! Άκουσα τα εξ αμάξης από το Δκτη...ότι ήμουν παράδειγμα προς αποφυγή, ότι αποκλείεται να γίνω λοχίας και βλέπουμε και για δεκανέας, ότι πρώτη φορά του συμβαίνει αυτό (σημείωση: εννοείται ότι όλοι το ίδιο έκαναν, απλά πρώτη φορά έπιαναν κάποιον στα πράσσα!) και ότι αν ήμασταν στη μονάδα θα μου έριχνε 20 μέρες φυλακή. Τελικά μου έριξε 5 μέρες, οι οποίες δεν είχαν περαστεί, και έγινα δεκανέας...
Το χειρότερο ήταν ότι άκουσε τα εξ αμάξης κι ένας ανθυπίλαρχος, ο οποίος με είχε γνωρίσει νεοσύλλεκτο και με είχε συμπαθήσει, είχε τηλεφωνήσει στην ΙΛΥΒ και είχε πει καλά λόγια για μένα.. Ο συγκεκριμένος μάλιστα ανθυπίλαρχος ήταν γενικά γνωστός για την τυπικότητα και την αυστηρότητά του...Στην ΙΛΥΒ νόμιζαν ότι είμαι ανηψιός του...Και τον πήρε τηλέφωνο ο Δκτης της ΙΛΥΒ και του τα έψαλε...Καλά εννοείται ότι τα άκουσα κανονικά και από αυτόν...
Η αλήθεια είναι ότι είχα τιμωρηθεί και άλλες φορές κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας, αλλά πιστεύω άδικα.. Το συγκεκριμένο, όμως, περιστατικό ήταν η μόνη δίκαια τιμωρία μου και όποτε το θυμόμουν στεναχωριόμουν πάρα πολύ και για μένα, καθώς στερήθηκα έναν βαθμό επιπλέον, αλλά και για τον ανθυπίλαρχο -καλή του ώρα- ο οποίος με βοήθησε πολύ όσο ήμουν στο Κέντρο.. <!-- s