Ξέρω παιδί, που ο πατέρας του είναι αντιστράτηγος. Θα μπορούσε να μην πατήσει το πόδι του σε στρατόπεδο, να μη φορέσει ποτέ χακί, να μην πιάσει ποτέ όπλο και να μην κάνει καμία υπηρεσία. Υπηρέτησε όμως κανονικότατα, έκανε τις ίδιες υπηρεσίες που κάναμε όλοι οι υπόλοιποι, συμμετείχε στις ίδιες αγγαρείες και καθαριότητες όπως όλοι οι άλλοι. Αποτέλεσμα? Έκανε φίλους και πέρασε πολύ καλά σε όλη τη θητεία του.
Τι νομίζεις ότι θα κάνεις στην βασική εκπαίδευση και τι θες να γλιτώσεις? Εκτός απ' τις 2-3 πρώτες μέρες που παθαίνεις ένα σοκ απ' τον νέο τρόπο ζωής, τις υπόλοιπες μέρες της βασικής εκπαίδευσης θα περάσεις πάρα πολύ καλά. Γενικά, απ' το κέντρο οι περισσότεροι φεύγουν με τις καλύτερες αναμνήσεις.
Όσο για τη θητεία σε γραφείο, δε λέω, είναι καλά να μπεις σε γραφείο και να γλιτώνεις κάποια πράγματα. Να κανονίζεις τις υπηρεσίες έτσι ώστε να βολεύεσαι εσύ και οι κολλητοί σου, ότι συνέπειες κι αν έχει αυτό για όλους τους υπόλοιπους. Πρόσεξε όμως, γιατί είναι πολύ πιθανό, πάνω από το κεφάλι σου να έχεις όλη μέρα το διοικητή, και πολλούς αξιωματικούς και υπαξιωματικούς και θα τρως μεγάλο πρήξιμο, οπότε δε θα περνάς καθόλου καλά. Και στη συνέχεια όταν επιστρέφεις στο θάλαμο δε θα σου μιλάει κανένας γιατί προκάλεσες μια μινι εμπλοκή γιατί κανόνισες να είσαι εκτός το Σαββατοκύριακο για να δεις τη γκόμενα.
Πίστεψέ με, είναι χίλιες φορές προτιμότερο να κάνεις 3 ώρες σκοπιά το βράδυ, το πρωΐ να κάνεις χαλαρά την αγγαρεία σου με τους άλλους φαντάρους-φίλους, χωρίς να έχεις κανέναν μεγαλόβαθμο πάνω από το κεφάλι σου να σου τα πρήζει, και το απόγευμα να πάρεις την παρεούλα σου και να πάτε για φαγητό, για καφέ, για μπιλιάρδο και τέλος για ποτό. Τι τραγικό νομίζεις ότι θα κάνεις πια στο στρατό?
Αν μπεις στο στρατό με τη νοοτροπία "Δεν θέλω να κάνω τίποτα, δεν θέλω να μάθω τίποτα, δεν θέλω να βοηθήσω σε τίποτα, θέλω μόνο να κάθομαι σε ένα γραφείο και να τα ξύνω", δεν θα σε συμπαθεί κανένας, γιατί αυτό που δεν κάνεις εσύ, πρέπει να το κάνει κάποιος άλλος.
Μου προτείνανε στη μονάδα μου στο Κουφόβουνο για τους 2 τελευταίους μήνες να μπω στο 1ο γραφειο. Θα είμασταν μες στο γραφείο οι 3 παλιότεροι 299, θα κανονίζαμε τις υπηρεσίες μας, τις εξόδους μας κ τις άδειές μας. Θα παίρναμε τις τιμητικές μας από το διοικητή. Οι άλλοι 2 το κάνανε, κάνανε 3 υπηρεσίες τον Νοέμβριο, 2 το Δεκέμβριο και πήρανε όλο τον Ιανουάριο άδεια απολύσεως (9μηνο). Φάγανε όμως 2 μήνες πρήξιμο μες στο γραφείο, και δεν είχαν άλλες παρέες πέρα από τη δικιά τους κλίκα. Εγώ αρνήθηκα, προτίμησα να πάω ένα μήνα στο Δέρειο, να βρω εκεί την ησυχία μου, να κάνω τις υπηρεσίες μου χωρίς να με πρήζει κανένας και όλες τις υπόλοιπες ώρες να περνάω καλά με τους φίλους μου. Κι έκανα έτσι πολλούς φίλους. Μπορεί να πήρα λίγες μέρες άδεια μεταθέσεως αλλά δεν το μετάνιωσα καθόλου.
Δεν χρειάζεσαι βύσμα για να περάσεις καλά στο στρατό. Χρειάζεσαι να αλλάξεις νοοτροπία.