Χωρισμός προ φανταρικού

[angie]

Γεια σε όλους!Θέλω να πω κι εγώ την ιστορία μου κι αν μπορείτε να με βοηθήσετε με τη γνώμη σας..
Ο φίλος μου παρουσιάζεται σε 3 εβδομάδες και πριν μια βδομάδα μου είπε να χωρίσουμε.Ήμασταν μαζί περίπου 2 χρόνια.Η σχέση μας ήταν πολύ έντονη,πολύ δυνατός έρωτας, με πολύ πάθς αλλά και με αρκετούς καβγάδες. Το κλασικό παράδειγμά του "μαζί δεν κάνουμε και χώρια δε μπορούμε". Μαλώναμε αλλά πάντα τα βρίσκαμε γιατί αγαπιόμαστε πολύ. Ξαναχωρίσαμε το καλοκαίρι (πάλι σε περίοδο που ήταν να παρουσιαστεί αλλά πήρε αναβολή) αλλά μετά από λίγο καιρό ξαναγύρισε και τα ξαναβρήκαμε. Γενικά όταν μαλώναμε,κατευθείαν ανέφερε τον χωρισμό και μετά όταν τον άφηνα να ηρεμήσει,άλλαζε γνώμη. Τώρα το ξαναποφάσισε,αν και τη μια μέρα έλεγε ας προσπαθησουμε και την άλλη το έπαιρνε πίσω.Φαντάζομαι ότι έπαιξε ρόλο και το φανταρικό γιατί και το καλοκαίρι που είχε πάρει 3 μήνες αναβολή μου χε αναφέρει ότι δεν θέλει να έχει σχέση στο στρατό. Του χουν πει οι φίλοι του και τον έχουν επηρρεάσει οτι θα χαλιέται όταν θα πηγαίνω να τον βλέπω και μετά θα φεύγω κι ότι γενικά η σχέση στο στρατό σου χαλάει την ψυχολογία γιατί έχεις ένα επιπλέον βάρος. Αυτό του χουν περάσει οι φίλοι του.Δεν το συζητήσαμε βέβαια ποτέ γιατι δεν ήθελε ποτέ να συζητάμε το θέμα του στρατού.
Δεν ξέρω τι να κάνω τώρα.Δεν τον έχω ενοχλήσει μια βδομάδα τώρα και δεν σκοπεύω να το κάνω για να τον αφήσω να ηρεμήσει.Ξέρω και μου το είπε κι όταν χωρίσαμε ότι με θέλει αλλά όλο μαλώνουμε και δε μπορεί.Κι ότι και με το στρατό τώρα δεν θέλει να μπει μέσα με αρνητική ψυχολογία. Θα τα δει αλλιώς όταν παρουσιαστεί;
Όλοι μου λένε ότι όταν θα μπει μέσα,θα επικοινωνήσει σίγουρα γιατι θα μ έχει ανάγκη.Έτσι είναι;Τους επηρρεάζει τόσο ο στρατός;
Δεν ξέρω αν πρέπει να επιμείνω και να προσπαθήσω γιατί θέλω να τον στηρίξω ή αν πρέπει να το αφήσω.

 

[psarakas13]

''Του χουν πει οι φίλοι του και τον έχουν επηρρεάσει οτι θα χαλιέται όταν θα πηγαίνω να τον βλέπω και μετά θα φεύγω'' - Ισχύει ότι θα νοιώθει απερίγραπτα ανεβασμένος όταν θα σε βλέπει και αντίστοιχα άσχημα όταν θα πρέπει ή εσύ ή εκείνος να φύγεις. Σκέψου το πώς νοιώθει γενικά και κάντο επί 10 για να καταλάβεις τα μεγέθη. Όταν όμως γυρίσει από το 5μηνο της παραμεθωρίου, αυτές οι στιγμές θα αποτελούν την ωραιότερη ανάμνησή του από το στρατό, να είσαι βέβαιη.

'' κι ότι γενικά η σχέση στο στρατό σου χαλάει την ψυχολογία γιατί έχεις ένα επιπλέον βάρος'' - Για να λέμε τα πράγματα με τ'όνομα τους, βάρος για το φαντάρο θα είναι μόνο αν φοβάται ότι η κοπέλα τον κερατώνει ή ότι δεν έχει και πολλή όρεξη να ασχοληθεί μαζί του. Ειδάλλως, είναι πανέμορφο να ξέρει ότι υπάρχει πίσω μια κοπέλα που είναι εκεί γι'αυτόν.

'' Κι ότι και με το στρατό τώρα δεν θέλει να μπει μέσα με αρνητική ψυχολογία. Θα τα δει αλλιώς όταν παρουσιαστεί;'' - Ό,τι μα ό,τι και να κάνει, είναι δεδομένο πως θα έχει πολύ αρνητική ψυχολογία τις πρώτες βδομάδες που θα μπει, κανείς δεν το γλυτώνει αυτό. Δυστυχώς, δεν μπορεί να ξέρει από τώρα τι θα αντιμετωπίσει και θα του πάρει καιρό μέχρι να καταλάβει τι του γίνεται. Όπως και να'χει, μέχρι να συνηθίσει, τον πρώτο καιρό, δε θα ξέρει τι του φταίει.

'' Όλοι μου λένε ότι όταν θα μπει μέσα,θα επικοινωνήσει σίγουρα γιατι θα μ έχει ανάγκη.Έτσι είναι;Τους επηρρεάζει τόσο ο στρατός;'' - Θα τον επηρεάσει πιο πολύ απ'ότι φαντάζεσαι. Να ξέρεις ότι ο φαντάρος (ειδικά όταν είναι στα νησιά ή τον Έβρο) κυριολεκτικά ΖΕΙ για την επικοινωνία με τους δικούς τους ανθρώπους (άλλωστε είναι και μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει μες στη μέρα και να έχει νόημα) και εσύ δεν αποτελείς καμμία εξαίρεση σ'αυτό..

Δεν ξέρω αν βοήθησα καθόλου, ελπίζω πως ναι! <!-- s:roll: -->:roll:<!-- s:roll: -->

 

[mousatos]

[quote author="angie"]Γεια σε όλους!Θέλω να πω κι εγώ την ιστορία μου κι αν μπορείτε να με βοηθήσετε με τη γνώμη σας..
Ο φίλος μου παρουσιάζεται σε 3 εβδομάδες και πριν μια βδομάδα μου είπε να χωρίσουμε.Ήμασταν μαζί περίπου 2 χρόνια.Η σχέση μας ήταν πολύ έντονη,πολύ δυνατός έρωτας, με πολύ πάθς αλλά και με αρκετούς καβγάδες. Το κλασικό παράδειγμά του "μαζί δεν κάνουμε και χώρια δε μπορούμε". Μαλώναμε αλλά πάντα τα βρίσκαμε γιατί αγαπιόμαστε πολύ. Ξαναχωρίσαμε το καλοκαίρι (πάλι σε περίοδο που ήταν να παρουσιαστεί αλλά πήρε αναβολή) αλλά μετά από λίγο καιρό ξαναγύρισε και τα ξαναβρήκαμε. Γενικά όταν μαλώναμε,κατευθείαν ανέφερε τον χωρισμό και μετά όταν τον άφηνα να ηρεμήσει,άλλαζε γνώμη. Τώρα το ξαναποφάσισε,αν και τη μια μέρα έλεγε ας προσπαθησουμε και την άλλη το έπαιρνε πίσω.Φαντάζομαι ότι έπαιξε ρόλο και το φανταρικό γιατί και το καλοκαίρι που είχε πάρει 3 μήνες αναβολή μου χε αναφέρει ότι δεν θέλει να έχει σχέση στο στρατό. Του χουν πει οι φίλοι του και τον έχουν επηρρεάσει οτι θα χαλιέται όταν θα πηγαίνω να τον βλέπω και μετά θα φεύγω κι ότι γενικά η σχέση στο στρατό σου χαλάει την ψυχολογία γιατί έχεις ένα επιπλέον βάρος. Αυτό του χουν περάσει οι φίλοι του.Δεν το συζητήσαμε βέβαια ποτέ γιατι δεν ήθελε ποτέ να συζητάμε το θέμα του στρατού.
Δεν ξέρω τι να κάνω τώρα.Δεν τον έχω ενοχλήσει μια βδομάδα τώρα και δεν σκοπεύω να το κάνω για να τον αφήσω να ηρεμήσει.Ξέρω και μου το είπε κι όταν χωρίσαμε ότι με θέλει αλλά όλο μαλώνουμε και δε μπορεί.Κι ότι και με το στρατό τώρα δεν θέλει να μπει μέσα με αρνητική ψυχολογία. Θα τα δει αλλιώς όταν παρουσιαστεί;
Όλοι μου λένε ότι όταν θα μπει μέσα,θα επικοινωνήσει σίγουρα γιατι θα μ έχει ανάγκη.Έτσι είναι;Τους επηρρεάζει τόσο ο στρατός;
Δεν ξέρω αν πρέπει να επιμείνω και να προσπαθήσω γιατί θέλω να τον στηρίξω ή αν πρέπει να το αφήσω.[/quote]

Από τα παραπάνω βγάζω το συμπέρασμα πως είτε αυτή η ακολουθία χωρισμών και επανασυνδέσεων θα συνεχιζόταν μέχρι να κατασταλάξει σε σχέση χωρίς χωρισμούς,
ή θα χωρίζατε μια και καλή.

Και το παραπάνω θα συνέβαινε ανεξάρτητα με το θέμα του στρατού, το οποίο είναι απλώς
μια δικαιολογία.

Το παιδί διάλεξε να χωρίσετε για τους λόγους που σου είπε, και εσύ συμφώνησες.
Εφόσον δέχτηκες, κ' άρα πήρες και εσύ την απόφαση πως χωρίσατε, θα ήταν καλό
να σκεφτείς το ακόλουθο. Αν θα μείνεις συνεπής στην απόφασή σου όσο κ' να σε
πονάει αν (ξαν)αλλάξει γνώμη ή θα υποχωρήσεις γιατί "τα βρήκε δύσκολα".

Εγώ αν ήμουν στην θέση του, κ' είχα κάποια αξιοπρέπεια, στα μπαστούνια δεν θα
τηλεφωνούσα στην πρώην μου.

Αλλά όλα αυτά είναι θεωρίες, για να μπω μέσα κ' να δούμε τι σκατά θα κάνω κ' γω <!-- s --><!-- s -->.

 

[angie]

η ιστορία είναι μεγάλη και πολύπλοκη και δεν την ανέφερα ολόκληρη για να μην κουράσω αλλά ας διευκρηνίσω τουλάχιστον κάποια σημεία.
όταν ξεκίνησε η σχέση πριν 1μισι χρόνο,ο φίλος μου είχε μόλις χωρίσει από 7 χρόνια σχέση.η σχέση τους είχε τελειώσει ουσιαστικά,με γνώρισε και χώρισε και αρχίσαμε μαζί.αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο στους συνεχείς χωρισμούς μας γιατί πιστεύω ότι έπρεπε να μείνει ένα διάστημα μόνος του. Επίσης εγώ είμαι 31 κι αυτός 29. Η προηγούμενη σχέση του ήταν πολύ μικρή σε ηλικία οπότε έμαθε αλλιώς και με μένα σε κάποια πράγματα ζορίστηκε.Έχουμε και οι δύο έντονες προσωπικότητες και για αυτό υπάρχουν καβγάδες.
Εγώ δεν συμφώνησα στο χωρισμό εκείνη τη μέρα. Επειδή αγαπιόμαστε και ξέρω ότι με θέλει πολύ,αλλά κουράζεται με τη μη συννενόηση μας,συζητήσαμε τί λάθη κάνουμε και κυρίως το ότι συνεχώς με το που γινόταν κάτι απτο καλοκαίρι που τα ξαναβρήκαμε,ή ανέφερε το χωρισμό, ή τσατιζόταν με το παραμικρό και γενικώς υπήρχε ένταση που μου δημιουργούσε ανασφάλεια και δε μπορούσα να λειτουργήσω.Αυτά του τα εξήγησα και κατάλαβε οτι έχω δίκιο.Στο τέλος λοιπόν της συζήτησης, η οποία είχε αρχίσει με το ότι χωρίζω,τέλος, μου είπε ότι είπαμε πολλά καινούργια πράγματα αυτή τη φορά και συζητήσαμε πολύ σωστά και ότι έχω δίκιο σε πολλά πράγματα που δεν τα είχε σκεφτεί και ότι ήθελε να τα σκεφτεί όλα αυτά ξανά. Θυμίζω ότι την προηγούμενη μέρα μου είχε πει να προσπαθήσουμε ξανά και τη μέρα που χωρίσαμε το ξαναπήρε πίσω.Πράγμα που δείχνει ότι δεν ήταν και τόσο κατασταλλαγμένος στην απόφαση του και ότι μάλλον την πήρε εν βρασμώ και ίσως και με την αφορμή του στρατού.
Για αυτό θέλησα να ρωτήσω και τη γνώμη σας. Ίσως απλά ο στρατός του δώσε απλά ένα κίνητρο παραπάνω να πει τέλος΄άσχετα με τα συναισθήματα του που δεν έχουν αλλάξει όπως μου χει πει.
Δεν ξέρω αν σας διαφώτισα λίγο παραπάνω..