Παιδιά, κοιτάξτε πως έχει το πράγμα:
Να σας πω εξαρχής ότι είναι μια διαδικασία που δεν είχα κάνει. Ξέρω όμως μερικά πράγματα. Το είχα ψάξει για να το κάνω (για μια συνέντευξη για μια δουλειά), αλλά τελικά δε χρειάστηκε γιατί ρυθμίστηκε μέσω skype. Τη δουλειά δεν τη πήρα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Λοιπόν, οι τρεις παράμετροι που μετράνε είναι:
α) Ο λόγος που ζητάς την άδεια εξωτερικού.
β) Η χώρα που ζητάς να πάς.
γ) Να το κάνεις έγκαιρα.
Δυστυχώς δε μπορώ να θυμηθώ πόσους μήνες πριν μου είχαν πει να ζητήσω την άδεια. Όπως τα λέει το παιδί πιο πάνω νομίζω είναι. Κάνει 2-3 μήνες η διαδικασία γιατί είναι μέσα η γραφειοκρατία του στρατού, όχι γιατί είναι κάτι δύσκολο. Υπογραφές θέλει. Ίσως να μην κάνει παντού τον ίδιο χρόνο. Ρωτήστε να μάθετε στη μονάδα σας.
Δεύτερος παράγοντας είναι η χώρα. Αν θέλετε κάποια χώρα της ΕΕ, όπως Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία κλπ είναι πολύ πιο εύκολο να την πάρετε. Νομίζω ότι σε ορισμένες χώρες όπως η Τουρκία είναι απαγορευμένο να πάτε. Αν πεις "θέλω να πάω μια εβδομάδα στην Κολομβία" δύκολο να σε αφήσουν. Δεν αντιμετωπίζουν όλες τις χώρες το ίδιο.
Το τρίτο είναι να έχετε ένα σοβαρό λόγο. Αυτό που θα επικαλεστείτε στην αίτηση γιατί δε νομίζω να κάτσουν να το ψάξουν μετά. Πέιτε ότι είναι μια σημαντική επαγγελματική ευκαιρία, ένας γάμος συγγενικού προσώπου, κάτι που να καθιστά αναγκαία την εκεί παρουσία σας στην τελική. Μη γράψετε "θέλω να πάω με το μωρό μου ταξιδάκι στη Ρώμη". Η ταξιαρχία δε θα το εκτιμήσει.
Απο εκεί και πέρα, εφόσον ο λόγος φαίνεται σοβαρός, το θέμα είναι τυπικό. Η δική μου γνώμη είναι να μην το ρισκάρετε να πάτε χωρίς την άδεια. Όχι γιατί υπάρχει περίπτωση να σας πιάσουν με το διαβατήριο στο αεροδρόμιο (μου φαίνεται απίθανο, ειδικά για χώρα Σέγκεν), αλλά γιατί αν συμβεί κάτι θα έχετε μπλεξίματα με στρατοδικεία και μαλακίες και δε θα ξεμπλέκετε. Πλέον είμαι πάνω από 30 και έχω κάνει αρκετά ταξίδια στο εξωτερικό (έχω πάει σε 20-25 χώρες) για διάφορους λόγους (σπουδές, δουλειές, διακοπές κλπ). Με την εμπειρία που νομίζω ότι έχω μαζέψει σας λέω ότι το απρόοπτο είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι του ταξιδιού: ατύχημα, ασθένεια, ομίχλη στο αεροδρόμιο, απεργίες και άλλα. Πριν μερικά χρόνια είχα πάει στη Γερμανία με μια παρέα και ένας φίλος μου έπαθε τροφική δηλητηρίαση από το πουθενά και τρέχαμε στα νοσοκομεία. Δεν είναι ο κανόνας να σου συμβεί κάτι αλλά είναι κρίμα να μπλέξετε με στρατιωτικά δικαστήρια για κάτι που μπορείτε να κάνετε νόμιμα και τυπικά και να μην έχετε κανένα άγχος και πρόβλημα. Κάντε την αίτηση και μη βαριέστε, θα απολαύσετε περισσότερο το ταξίδι χωρίς το άγχος του "τι θα γίνει αν συμβεί κάτι".
Μην αγχώνεστε, εννιά μήνες είναι. Θα περάσουν.