Φυλακή δεν είναι σε καμία περίπτωση. Πιο πολύ κατασκήνωση θα έλεγα, με λίγο αυστηρούς κανόνες σε κάποιες μονάδες. Επίσης είναι και ένα πολύ μεγάλο μπουρδέλο, που για ένα περίεργο λόγο συντηρείται τόσα χρόνια και λειτουργεί "άψογα" (όπως θεωρούν κάποιοι ότι πρέπει να λειτουργεί). Επίσης είναι ένα μεγάλο χάσιμο χρόνου, αν και τώρα που το βλέπω πιο σφαιρικά, έχω κερδίσει πολλά (βέβαια ένα χρόνο έξω θα κέρδιζα περισσότερα, απλά θέλω να πω ότι δεν ήταν εντελώς χάσιμο χρόνου).
Αναμφισβήτητα υπάρχουν στιγμές που κάτι θα σου τη σπάσει, κάπου θα νοιώσεις ότι θες να φύγεις. Είναι όμως τόσες οι καλές στιγμές που περνάς, έχει τόσο γέλιο, και περνάς τόσο καλά με τα συν-φαντάρια, που σε κάποιο βαθμό δεν σε νοιάζει το τρέξιμο, πήξιμο, αγγαρεία κλπ γιατί όλα τα περνάς με τους άλλους.
Αν θα ξαναπήγαινα? Άρτα, Δέρειο και ΚΙΧΝΕ θα ξαναπήγαινα με χίλια. Στο 424 και στο Κουφόβουνο θα ξαναπήγαινα για λίγο (για 1-2 βδομάδες).
Προσωπικά οι στιγμές που μου την έσπασαν ήταν μετρημένες. Ακόμα και σε περιόδους εμπλοκής, τα έβλεπα όλα χαλαρά, και κοιτούσα να περνάω καλά, έστω και αν ήμουν χωρίς εξόδους και με λίγο ύπνο. Κοιτούσα πάντα να κάνω νέες φιλίες, γνώρισα πολλά παιδιά και περάσαμε πολύ καλά.
1. Η πρώτη φρίκη που έφαγα ήταν στο τέλος του πρώτου μήνα στη μονάδα για 2 μέρες γιατί ήμουν πολλές μέρες μέσα λόγω επιφυλακής για τις πυρκαγιές και έφαγα πακέτο 14 μέρες κράτηση (σε δόσεις). Ευτυχώς η φρίκη κράτησε 2 μέρες μόνο γιατί με στείλανε στο φυλάκιο και ηρέμησα εκεί.
2. Δεύτερη φρίκη ήταν γιατί δεν μου έδινε άδεια ο διοικητής να δώσω τα 3 τελευταία μου μαθήματα για πτυχίο.
3. Τρίτη φρίκη ανήμερα Χριστουγέννων (3 μέρες πριν φύγω για μετάθεση). Ήμουν και καλά παλιός (5 μήνες στη μονάδα) και μαζί με τους άλλους παλιούς θα βγαίναμε τελευταία φορά όλοι μαζί στο Διδυμότοιχο. Έγινε μια μαλακία 1 ώρα πριν την έξοδο, με κρατησε μέσα ο ΑΥΔΜ, μου έβαλε κωλυόμενη υπηρεσία γιατί είχε πρόβλημα με το πόδι του κάποιος. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά την επόμενη τσίμπησα και 5 μέρες φυλακή γιατί θεώρησα ότι επειδή δεν ήταν δικιά μου υπηρεσία δεν ήμουν υποχρεωμένος να πάω στη Σημαία.
Αυτά. Οι δύσκολες στιγμές ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Και σιγά οι δυσκολίες εδώ που τα λέμε. Άντε να βάλω και τις πρώτες δυο μέρες όταν παρουσιαστήκαμε που ήταν μια μεγάλη κεραμίδα όπως και να το κάνεις, αλλά αυτό ήταν θέμα προσαρμογής. Απ' την 3η μέρα και μετά, ένοιωσα ότι πράγματι ήμουν σε κατασκήνωση.
[quote author="wouolf"]exei askiseis kathimerina? ksipnas 6 to prwi kai se vazoun gia treksimo?
ti alles askiseis exei? kai ti eidous aggaries se vazoun na kaneis? ama arnitheis na kaneis kati ti ginete?[/quote]
Εξαρτάται που θα πας. Μην φαντάζεσαι τρελές ασκήσεις, τρέξιμο, να πηδάς σε βάλτους, να ανεβαίνεις βουνά κ λαγκάδια. Παρέλαση και παράταξη θα κάνετε τις πρώτες μέρες στο κέντρο, οπλοασκήσεις με παραγγέλματα μετά την ορκωμοσία για να μάθετε να πιάνετε όπλο και να κάνετε ένοπλες υπηρεσίες. 2-3 πορείες όσο θα είστε στο κέντρο και 2-3 βολές (εκδρομή ουσιαστικά). Αυτά είναι τα βασικά. Απο κει και πέρα είναι ανάλογα με το κέντρο. Μπορεί να κάνετε τα πάντα θεωρητικά, κάτω από υπόστεγο με πολύ γέλιο και καφέδες (ΚΕΥΓ για παράδειγμα) ή μπορεί να κάνετε κανονικά πυρ και κίνηση (χωρίς σφαίρες), ρίψη χειροβομβίδας και σε ορισμένες περιπτώσεις στίβο μάχης. Πραγματικά είναι της πλάκας όλα αυτά με εξαίρεση ίσως το στίβο μάχης που πρέπει να είναι λίγο εξοντωτικό. Δεν τα έχω ζήσει αλλά έχω ακούσει πολλά.
Από κει και πέρα στην πρώτη μονάδα, ανάλογα με την περίοδο και τον Διοικητή θα κάνετε κάποιες μέρες τη βδομάδα οπλοασκήσεις και ίσως και πρωϊνή γυμναστική. Στη δεύτερη μονάδα το πιο πιθανό είναι να μην κάνετε τίποτα.
Αγγαρείες είναι ουσιαστικά η καθαριότητα (σκούπισμα, σφουγγάρισμα, νιπτήρες, τουαλέτες, σκουπίδια, γοπινγκ), τα μαγειρία, και η αποψίλωση. Καθαριότητα και μαγειρία μην τα θεωρείς αγγαρεία, και να κοιτάς να τα κάνεις σωστά, γιατί τα κάνεις για τον εαυτό σου (γίνονται κυκλικά, και γίνονται από όλους για όλους). Η πραγματική αγγαρεία είναι η αποψίλωση. Για ένα περίεργο λόγο στο στρατό έχουν κόλλημα με τα χόρτα, με τις πευκοβελόνες, με τα φύλλα των δέντρων και με ότι πράσινο ή καφέ κυκλοφορεί. Η μόνη λογική είναι η αποφυγή πυρκαγιάς, αλλά και πάλι, σε πολλές περιπτώσεις σε βάζουν να αποψιλώνεις παράλογα μέρη. Ανάλογα με την παρέα, όπως λέει και ο drberto μπορεί αυτή η αγγαρεία να μετατραπεί σε τρελό θέατρο και πάρα πολύ γέλιο.
Αν αρνηθείς να κάνεις κάτι, ... το πιο πιθανό είναι να το κάνεις έτσι κι αλλιώς, και μπορεί να βγεις κι αναφερόμενος κ να πάρεις κρατήσεις. Είναι ανάλογα σε ποιο άνθρωπο θα πέσεις και πως θα το χειριστείς. Αν πέσεις σε βλάκα, και τον πείσεις ας πούμε ότι αρνείσαι να κάνεις γοπινγκ γιατί δεν καπνίζεις και γιατί είναι ανθυγειινό να μαζεύεις με γυμνά χέρια γόπες, μπορεί και να σε απαλλάξει. ΠΡΟΣΟΧΗ όμως, αν είναι πολύ βλάκας, μπορεί να μην καταλαβαίνει τι του λές, και να αρχίσει να φωνάζει λέγοντας ασυναρτησίες για ανυποταγή κλπ κλπ, οπότε θέλει λίγο να μπορείς να χειριστείς κάποιες καταστάσεις.
Όπως και να 'χει πάντως, έχεις το δικαίωμα να αρνηθείς κάτι, αρκεί όταν μετά παρουσιαστείς στο Διοικητή σου και πρέπει να του εξηγήσεις γιατί αρνήθηκες, πρέπει να έχεις μια έτοιμη καλή δικαιολογία. Σε κάθε περίπτωση, τη γλιτώνεις αν κάτι είναι επικίνδυνο, συνήθως είναι όλοι τόσο ευθυνόφοβοι, που αν παρουσιαστεί κάποιος κίνδυνος, κοιτάν όλοι να είναι καλυμένοι. Και πάλι προσοχή, επειδή οι βλάκες αξιωματικοί στο στρατό είναι πολλοί, πολλές φορές μπορεί να σε βάλουν να κάνεις κάτι πραγματικά επικίνδυνο (π.χ. εσείς οι 3, πιάστε αυτό το καλώδιο που κρέμεται από την κολώνα της ΔΕΗ και τυλίξτε το!). Οπότε, αν υπάρχει οποιοσδήποτε κίνδυνος σε κάποια διαταγή ανωτέρου, μη φοβηθείς να το πεις.
Νομίζω ότι έγραψα πάρα πολλά
Βάζω μια τελεία
.
