Και τώρα που έχω όρεξη, μιας και σου το 'χα υποσχεθεί ας απαντήσω κι εδώ. Με φούντωσες με την ακτινογραφία θώρακος....
[quote author="thebest20"]Γεια σας,είμαι 26,θα κλείσω τα 27 στο τέλος του χρόνου.Αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα!Καταρχάς πριν 1,5 χρόνο και ενώ είχα τελειώσει τις σπουδές μου,και ετοιμαζόμουν να κόψω την αναβολή μου,είχα την ξαφνική απώλεια της μητέρας μου!Μετά από αυτό,δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να διακόψω την αναβολή,γιατί μέχρι και πριν μερικούς μήνες αντιμετώπιζα προβλήματα (κατάθλιψη,σε μικρό βαθμό κλπ).Ο πατέρας μου,ο οποίος δεν μου είχε φερθεί καλά,επέμενε να κόψω την αναβολή αμέσως,και μετά να ασχοληθώ με αγροτικές δουλειές και να μείνω μόνιμα στο χωριό του!Εγώ λοιπόν τον 1,5 αυτό χρόνο,μένω μόνιμα στην Αθήνα,και αναγκάστηκα να φορτωθώ στην αδερφή μου,που από ότι φαίνεται δεν με θέλει.Δεν έκανα σχεδόν τίποτα,εκτός από ξένες γλώσσες,υπολογιστές κλπ.Τώρα ο πατέρας μου και η αδερφή μου με πιέζουν περισσότερο από ποτέ να διακόψω την αναβολή.Εγώ τώρα που "στάθηκα λίγο στα πόδια μου" έχω ξεκινήσει να κάνω αιτήσεις για μεταπτυχιακές σπουδές,και να μελετάω συστηματικά![/quote]
Λοιπόν, εφόσον έχεις οποιοδήποτε πρόβλημα, οικονομικό, οικογενειακό, ψυχολογικό κλπ δεν μπαίνεις στο στρατό. Απλό. Αυτά είναι και λόγοι για να πάρει κάποιος αναβολή, ακόμα κι αν δεν έχει σπουδές να τελειώσει. Την αναβολή μπορείς να την κόψεις όποτε θες (επειδή ρώτησες κάπου) αν πήρες πτυχίο πχ στα 4 χρόνια, μπορείς να περιμένεις μέχρι να σε καλέσουν αυτοί. Και να σε καλέσουν όμως, αν δεν είσαι έτοιμος να μπεις στο στρατό, δεν μπαίνεις για κανένα λόγο και επικαλείσαι οτιδήποτε για να το αποφύγεις. Αυτό γιατί μέσα στο στρατό τα όποια προβλήματα είναι πολύ πιθανό να επιδεινωθούν.
Όσο για τον πατέρα σου, αν όντως δεν σου φέρεται καλά, προφανώς δεν ενδιαφέρεται για το καλό σου. Κανείς δεν θα σου επιβάλλει το τι θα κάνεις στη ζωή σου, ούτε καν ο πατέρας σου, δεν έχει κανένα δικαίωμα να σου πει πότε θα κόψεις την αναβολή, που θα μείνεις και που θα δουλέψεις. Το αν είναι αυταρχικός και θεωρεί ότι έχει το πάνω χέρι γιατί σε στηρίζει οικονομικά είναι άλλο θέμα. Σ' αυτό έχεις δύο επιλογές, είτε κάνεις ότι σου λέει για να σε στηρίζει γενικότερα (αν είσαι μέχρι 18 χρονών ή άντε 22-23 αν σπουδάζεις) ή παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου και κάνεις αυτό που θες πραγματικά. Έχεις τελειώσει σπουδές, είσαι, δεν ξέρω πόσο, 23 γράφει στο προφίλ, 26-27 λες κάπου αλλού, όσο και να 'σαι, δεν είσαι ούτε 12 ούτε 15. Αν δεν έχεις την στήριξη της οικογένειάς σου σ' αυτό που θες να κάνεις, βρίσκεις μια δουλειά και γίνεσαι αυτόνομος. Κι αν θες πραγματικά να σπουδάσεις και δεν έχεις οικονομική στήριξη, βρίσκεις και δεύτερη δουλειά, δουλεύεις 1-2 χρόνια, και μετά πας για μεταπτυχιακό.
Όσο για την αδερφή σου θεωρώ πως απλά θέλει κι αυτή να κάνει τη δική της ζωή, δεν είναι ότι δεν σ' αγαπάει ή δε σε θέλει πραγματικά, απλά δε σε θέλει προφανώς μες στα πόδια της.
Επειδή όμως έχω μια υποψία ότι δεν είναι τα πράγματα ακριβώς όπως τα περιγράφεις, συμμαζέψου λίγο, σκέψου σοβαρά και φρόντισε να αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις κάποια πράγματα. Κάτι μου λέει, ότι ο πατέρας σου έχει αυτή τη στάση επειδή δεν του 'χεις δείξει σημάδια ότι μπορείς να σταθείς στα πόδια σου, γι' αυτό ίσως σε πιέζει να πας στρατό (οι παλιότεροι γενικά θεωρούν ότι στο στρατό γίνεσαι άντρας - στην περίπτωσή σου μπορεί και να ισχύει, δεν ξέρω), και ίσως γι' αυτό θέλει να πας στο χωριό, γιατί θεωρεί ίσως ότι μόνος σου δεν θα τα καταφέρεις. Βρες μια δουλειά και πες του πατέρα σου "Πατέρα βρήκα δουλειά, στείλε μου αν μπορείς λίγα λεφτά και για τον επόμενο μήνα μέχρι να πάρω τον πρώτο μισθό, θα μείνω εδώ στην αδερφή καναδυό μήνες ακόμα να βάλω λίγα λεφτά στην άκρη και μετά θα κοιτάξω για δικό μου σπίτι". Να δεις πως θα αλλάξει άποψη για τον κόσμο κι ο πατέρας σου, κι αν μετά από 1-2 χρόνια σε πάρουν σε μεταπτυχιακό να δεις που θα σε στηρίξει πραγματικά. Βασικά το 'χω κάνει αυτό εγώ προσωπικά, αν θες διάβασε την ιστορία μου:
[quote author="George84"]Μου χε βρει ο πατέρας μου δουλειά σε διαγνωστικό κέντρο μέσω γνωστού, δίπλα στο χωριό μου, σε θέση άσχετη με τις σπουδές μου, και που δεν με ενδιέφερε καθόλου. Καθώς είχα κόψει την αναβολή (ομολογώ χωρίς να με πιέσει κανένας) και περίμενα να παρουσιαστώ, πήγα για 2 μήνες και δούλεψα εκεί, με τη λογική ότι θα συνεχίσω να δουλεύω εκεί και αφού απολυθώ απ' το στρατό, πράγμα που φυσικά εγώ δεν ήθελα καθόλου, οπότε ξεκίνησα 1 μήνα πριν απολυθώ να στέλνω αβέρτα βιογραφικά στη Θεσσαλονίκη, από φροντιστήρια, διαγνωστικά κέντρα, ιατρικός επισκέπτης, μέχρι πωλητής στο πλαίσιο, vodafone, wind κλπ. Όχι ότι με ενδιέφεραν όλα αυτά, απλά ήθελα να φύγω απ' τη συγκεκριμένη δουλειά που λόγω γνωστού με δέσμευε απίστευτα σε κάτι που δεν ήθελα. Ο πατέρας μου φυσικά, που εκτός του ότι ήθελε να μείνω εκεί (αφού ήταν σίγουρη δουλειά, με ελάχιστα έξοδα αφού θα έμενα στους δικούς μου), εκτέθηκε στον γνωστό του και ήταν πιεστικά αντίθετος στο να παρατήσω τη συγκεκριμένη δουλειά και να φύγω Θεσσαλονίκη (για συνέντευξη ως ιατρικός επισκέπτης). Φυσικά, δεν άκουσα κανέναν, πήγα για συνέντευξη, με πήραν στη δουλειά και εννοείται ο πατέρας μου με στήριξε σε όλα, μαζί κατεβήκαμε Θεσσαλονίκη να βρούμε σπίτι, τους πρώτους δυο μήνες μου 'στελνε λεφτά κι απ' τον πρώτο μήνα χαίρεται που δεν τον άκουσα. Βέβαια ούτε αυτή η δουλειά ήταν αυτό που ήθελα να κάνω, κι όσο κι αν επιμένανε και οι δύο γονείς μου πλέον να μην αφήσω τη δουλειά του Ιατρικού επισκέπτη (που μου έδινε καλό μισθό, αυτοκίνητο, πληρωμένα έξοδα, laptop, καλά ωράρια), είχα πλέον και την οικονομική ανεξαρτησία 8 μήνες μετά να κάνω ότι νομίζω πως είναι καλύτερο για μένα. Έστειλα βιογραφικό στη θέση πλέον που με ενδιέφερε από πολύ καιρό πριν, δεν έστειλα πουθενά αλλού, εκεί ήθελα να πάω, αν με παίρνανε καλώς, αν όχι θα ξαναδοκίμαζα όταν ξαναβγάζανε θέση. Και με πήρανε ... 4 χρόνια μετά κάνω τη δουλειά που ήθελα να κάνω από τότε που σπούδαζα, και παίρνω πλέον το διπλάσιο μισθό απ' αυτό που μου έδινε ο γνωστός του πατέρα μου στην πρώτη δουλειά. Κι οι γονείς μου δεν θα μπορούσαν να 'ναι πιο περήφανοι, όχι γιατί έκανα αυτό που ήθελαν, αλλά γιατί πήγα κόντρα σ' αυτό και κέρδισα.[/quote]
Πάρε τη ζωή στα χέρια σου και μην βασίζεσαι σε κανέναν. Μόνο έτσι θα πετύχεις αυτό που θες πραγματικά.
[quote author="thebest20"]1)Ισχύει ότι αν διακόψω τώρα την αναβολή,θα πάω τέλη Οκτωβρίου?Και αν έχω περάσει σε μεταπτυχιακό,θα πάρω εκ νέου αναβολή (ακόμα και αν τη διακόψω τώρα)
2)Έχω κάποια κολλήματα,που δεν μπορώ να αντέξω!Φαίνονται παιδιάστικα,βέβαια,αλλά α)έχω πρόβλημα με τις τουαλέτες του στρατού,γιατί είναι οι "τούρκικες" που πρέπει να κάθεσαι.β)η στολή αγγαρείας με ενοχλεί πολύ.όσο σκέφτομαι ότι πρέπει 12 μήνες να φοράω συνεχώς πουκάμισο με παντελόνι,με ενοχλεί απίστευτα.Να ήταν κάποιο μπλε σκούρο τ shirt με jean δεν θα είχα πρόβλημα!Όσο για τις στολές εξόδου,είναι τέλειες, γ)Έχω πρόβλημα με την ανάπτυξή μου,για την ακρίβεια θυμίζω περισσότερο παιδί λυκείου,παρά άτομο της ηλικίας μου.Δεν έχω καθόλου γένια στα μάγουλα αλλά το εφηβικό χνούδι,που δεν φαίνεται από πολύ κοντα + έχω ακμή.ενώ το μουστάκι και το μουσάκι στο πηγούνι που έχω,δεν τα έχω ξυρίσει σχεδόν ποτέ,απλά τα περιποιούμαι με ξυριστική μηχανή,ώστε να φαίνομαι μεγαλύτερος.Επιπλέον είμαι 1,76 και 58 κιλά,και αυτό είναι πρόβλημα μεταβολισμού,χωρίς να είναι ανησυχητικό.Φοβάμαι γενικά μήπως με πάρουν και αρχίσουν να με κοροϊδεύουν,να με θεωρούν μπούλη κλπ.δ)Ενώ όλες οι ιατρικές μου εξετάσεις είναι τέλειες,συνέχεια νιώθω καταβεβλημένος,δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα!Αυτά είναι μερικά από τα κολλήματά μου![/quote]
1. Δεν ξέρω να σου πω σίγουρα, αλλά προφανώς θα ξέρεις την απάντηση γιατί απ' ότι είδα έχεις κόψει και την αναβολή <!-- s:shock: -->:shock:<!-- s:shock: --> Μπορείς να αναφέρεις όλα τα συμπτώματά σου, φοβάμαι όμως ότι δεν θα πάρεις οριστικά απαλλαγή αφού δεν νομίζω να σου κάνουν όλες τις εξετάσεις που είναι απαραίτητες (αν όντως έχεις σκλήρυνση κατά πλάκας), αναβολή όμως, αν αναφέρεις και ψυχολογικά, οικογενειακά, οικονομικά προβλήματα θα σου δώσουν.
2α. Βασικά είναι οι τούρκικες που ... δεν χρειάζεται να κάθεσαι, οπότε είναι κομματάκι πιο υγειινό. Σκέψου με τη βρώμα που υπάρχει στις τουαλέτες του στρατού, να έπρεπε να κάθεσαι κιόλας και να ακουμπάς στη λεκάνη. Μπρρρ. Πίστεψέ με 1000 φορές καλύτερα που είναι τούρκικες, μια, δυο, τρεις θα συνηθίσεις κι ούτε που θα το σκέφτεσαι. Επίσης, μια, δυο, τρεις θα συνηθίσεις και στην ιδέα να τις καθαρίζεις, επίσης δεν είναι τίποτα (προσωπικά προτιμούσα να κάνω τουαλέτες από το να σκουπίζω τους θαλάμους και πραγματικά όταν έβγαζα υπηρεσίες και έβαζα τον εαυτό μου καθαριότητες πάντοτε με έβαζα στις τουαλέτες)
2β. Τι πουκάμισο με παντελόνι? δεν ξέρω τι παίζει στο ναυτικό, ότι και να παίζει συνηθίζεται. Κι εγώ έτσι ένοιωθα για την παραλλαγή του στρατού ξηράς, ούτε που ήθελα να βλέπω χακί. Το πόσο άνετη είναι όμως τελικά η παραλλαγή και βολική με τις αμέτρητες τσέπες δε λέγεται. Επίσης το συνήθισα απ' τις πρώτες μέρες.
2γ. Είπαμε δεν ξέρω την ηλικία σου οπότε δεν μπορώ να κρίνω. Είπαμε όμως ότι είσαι πάνω από 18. Πόσο? Πάνω από 18, ούτε 12, ούτε 15. Ομοίως και οι υπόλοιποι φαντάροι είναι πάνω από 18, δεν είστε στο γυμνάσιο για να σε κοροϊδεύουν να σε πειράζουν κλπ. Άλλη όρεξη δεν είχανε.... Επίσης δεν είσαι ο μόνος στον κόσμο τόσο αδύνατος, άτριχος κλπ Στο στρατό αυτά τα δύο είναι πολύ θετικά, γιατί ως μικροκαμωμένος κρύβεσαι εύκολα, οπότε δε σε βλέπει κανείς στην αναφορά, και είναι δύσκολο να σε εντοπίσει κάποιος για να σε χώσει για αγγαρεία. Ποτέ όμως μη αναφέρεις σε κανέναν ανώτερο το επίθετό σου, εκτός αν σε διατάξει να του το πεις. Όσο κρυμμένος κι αν είσαι, θα φωνάζει ο άλλος "ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ!!! ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΓΑΜΩ!!!!" Το δεύτερο ατού που έχεις είναι ότι δεν χρειάζεται να ξυρίζεσαι κάθε μέρα, οπότε και χρόνο γλιτώνεις και καμπάνες αν κάποια μέρα είσαι λίγο αξύριστος.
2δ. Λογικό το βρίσκω. Κι εγώ έχω παρόμοιο πρόβλημα, συνέχεια κουρασμένος νοιώθω, ακόμα και όταν ξυπνάω, βέβαια εγώ μάλλον έχω θέμα άπνοιας στον ύπνο, αλλά εγώ δεν πάω να το λύσω γιατί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ LIFE-THREATENING. Εσύ τι νομίζεις ότι έχεις είπαμε? ... μάλιστα
Όλα αυτά με τη λογική ότι θα υπηρετήσεις κανονικά, κάτι που σε συμβουλεύω να μην το κάνεις.
[quote author="thebest20"]Κατά τ'άλλα ήθελα να ξεφύγω από την καθημερινότητα που έχω,αλλά να υπήρχε μια μορφή στρατού,που να ήταν συνεχώς με πιο αθλητικό ντύσιμο,ασκήσεις γυμναστικής όχι πιεστικές βέβαια και φυσικά καλύτερες συνθήκες,και όχι εντελώς ξύρισμα στο πρόσωπο!Και φυσικά να σου προσφέρει κάτι το ουσιαστικό για την μετέπειτα ζωή![/quote]
Δεν σε κρατάει τίποτα να αλλάξεις την καθημερινότητά σου. Οι αλυσίδες που νομίζεις ότι σε κρατάνε, είναι μόνο στο μυαλό σου, και μόνο με το μυαλό σου μπορείς να τις σπάσεις, δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο.
Ο στρατός δεν σου προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό, ούτε ασκήσεις γυμναστικής θα κάνεις, ούτε καλές συνθήκες θα έχεις, ούτε αξύριστος θα είσαι, ούτε αγυάλιστος. Το τι θα βιώσεις όμως αν και όταν υπηρετήσεις, θα το δεις όταν μπεις και θα το συνηθίσεις εξ' αρχής. Μόνο ο χρόνος είναι αντίπαλός σου στο στρατό, τίποτ' άλλο.
[quote author="thebest20"]Όχι δεν τρολάρω!Επίσης αν πάρω Ι5 θα με κράξουν εντελώς!Θα με αποκληρώσουν σίγουρα από την οικογένεια,ούτε τα 100€ που μου δίνει ο πατέρας μου,κάθε μήνα δεν θα μου δίνει!Μη σας πω ότι μπορεί να με διώξουν από το σπίτι,είναι πολύ αυστηρή η οικογένεια,και ειδικά από τότε που "έφυγε" η μητέρα μου!Αυτό που ήθελα ήταν μεταπτυχιακές σπουδές,γιατί γενικά έχω καλό βαθμό πτυχίου κλπ,αλλά με την πίεση που ένιωθα πέρυσι,δεν τα κατάφερα και στις εξετάσεις που έδωσα πέρυσι απέτυχα.
Επιπλέον τους τελευταίους μήνες αντιμετωπίζω όλα τα συμπτώματα για σκλήρυνση κατά πλάκας.Μπορεί και να το είχα από πιο παλιά,αλλά δεν ήταν σε τόσο μεγάλο βαθμό.Ενώ όλες οι εξετάσεις αίματος κλπ ήταν τέλειες, κάθε μέρα νιώθω κόπωση,με δυσκολία σηκώνομαι από το κρεβάτι,σε άσχετες στιγμές της μέρας χάνω για δευτερόλεπτα την όρασή μου,τυχαίνει τα πόδια μου να μουδιάζουν και δεν μπορώ για 5-10 λεπτά να κινηθώ,και επιπλέον έχω και απώλεια μνήμης,δηλαδή ξεχνάω που έβαλα κάτι,και το βρίσκω σε άσχετο σημείο.Όλοι οι συγγενείς μου λένε ότι είναι η ιδέα μου,και ότι δεν έχω τίποτα.Όταν λέω για να πάω να κάνω κάποια εξέταση είναι αντίθετοι.Αν πάω στο στρατό θα γίνουν όλες αυτές οι εξετάσεις,και μπορούν να καταλάβουν τι έχω?
+ Ότι διάβασα κάπου για ανταλλαγή θητείας με κοινωνική εργασία.Θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε!Αλλά μπορεί να ισχύει μόνο για μάρτυρες του Ιεχωβά.Επίσης θα είμαι στιγματισμένος για όλη μου τη ζωή,παραγκωνισμένος από όλους![/quote]
Τι ακούω και δεν σωριάζομαι. Κατ' αρχήν αν δεν έχεις διαβάσει ακόμα αυτά που σου έγραψα στο άλλο θέμα πήγαινε διάβασέ τα:
<!-- l -->viewtopic.php?f=8&t=8122&p=81698#p81698<!-- l -->
Στο στρατό θα σε εξετάσει ο ανάλογος ειδικευμένος γιατρός (μάλλον νευρολόγος) δεν ξέρω όμως αν θα 'χει την ευχέρεια να σου κάνει μαγνητική, χωρίς την οποία η διάγνωσή του μπορεί να είναι λάθος. Γνώμη μου είναι να κάνεις μαγνητική έξω, άμεσα, με οποιοδήποτε κόστος. Αν έχεις κάποιο πρόβλημα, ότι κι αν είναι αυτό, με την καταπόνηση στο στρατό θα επιδεινωθεί, κι αν έχεις σκλήρυνση ουσιαστικά ο στρατός θα σε σκοτώσει - γι' αυτό και κανείς γιατρός δεν θα ρισκάρει να σε βάλει να υπηρετήσεις, έστω και με την υποψία σκλήρυνσης, αλλά θα σου δώσουν αν όχι απαλλαγή και Ι5, τουλάχιστον αναβολή.
Αν πάρεις Ι5, θα το πάρεις γιατί σου το δώσανε, θα το πάρεις γιατί ένας γιατρός, σε εξέτασε και έκρινε ότι δεν μπορείς να υπηρετήσεις, ένας γιατρός που δεν έχει το δικαίωμα να σου κάνει χάρες, έχει όμως το δικαίωμα και τις γνώσεις να κρίνει αν κάποιος μπορεί ή όχι να υπηρετήσει. Αυτό το δικαίωμα, δεν το 'χει ούτε ο πατέρας σου, ούτε η αδερφή σου ούτε οι υπόλοιποι του περιβάλλοντος σου που θεωρείς ότι θα σε κρίνουν ή θα σε κράξουν.
Αν είναι σε θέση οι γονείς σου να σε περιθωριοποιήσουν, να σε στιγματίσουν (Ο Χριστός κι η μάνα του, κι ο απόστολος Παύλος μαζί, παίζουν μπιρίμπα σε κοτέτσι), να σε αποκληρώσουν ή οτιδήποτε, επειδή δεν θα υπηρετήσεις στο στρατό, τότε πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι θα πρέπει να αφήσεις αυτούς τους ανθρώπους και να κάνεις τη ζωή σου μόνος σου. Αν, ξαναλέω για τρίτη φορά, έχουν έτσι τα πράγματα, γιατί αν απλά σου φέρονται πιεστικά γιατί δεν τους έχεις δείξει δείγμα σοβαρότητας, αυτονομίας και ανεξαρτησίας τότε θα πρέπει να αναθεωρήσεις εσύ κάποια πράγματα και με τη βοήθεια της οικογένειάς σου να βρεις τρόπο να σταθείς πραγματικά στα πόδια σου.
Η εναλλακτική θητεία δεν ισχύει μόνο για μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά γενικά για κάποιους που έχουν συγκεκριμένη ιδεολογία. Μην μπλέκεις μ' αυτό, μην μπλέκεσαι γενικότερα, γι' αυτό έχω τις αμφιβολίες μου μαζί σου. Αγόρι μου, τι θες, να κάνεις μεταπτυχιακό ή να κάνεις 2 χρόνια εναλλακτική θητεία? Γιατί ξεφεύγεις απ' το στόχο σου με το πρώτο φλας που ανάβει στον ορίζοντα? Η εναλλακτική θητεία, αν και εφόσον υπηρετήσεις δεν σου προσφέρει τίποτα, χάσιμο χρόνου είναι, καλύτερα να πας 8 μήνες να τελειώνεις και μετά να ξεκινήσεις τη ζωή σου. Εκτός αν έχεις κι άλλο καιρό για χάσιμο, κι άλλη τροφή για τους γύρω σου να σχολιάζουν ενδεχομένως το τι κάνεις και τι δεν κάνεις στη ζωή σου.
[quote author="thebest20"]Γεια σας,αναγκαστικά διέκοψα την αναβολή σήμερα,πήγα μαζί με τον πατέρα μου για να βεβαιωθεί ότι δεν του λέω ψέματα!Ξέρετε πότε θα με καλέσουν?Υπάρχει περίπτωση και τέλος Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου?
Θα μπορώ να δώσω εξετάσεις για μεταπτυχιακό (θα δώσω για 2,τέλος Σεπτεμβρίου και αρχές Οκτωβρίου,και η τελευταία συνέντευξη είναι περίπου 13 Οκτωβρίου)?Σε περίπτωση που περάσω γίνεται να διακοπεί η στρατιωτική θητεία,ή αν βγουν τα αποτελέσματα πριν παρουσιαστώ,θα μπορέσω να πάρω νέα αναβολή?
[/quote]
Και πάλι δεν βλέπω έναν πατέρα που δεν νοιάζεται για το παιδί του, βλέπω έναν πατέρα που δεν έχει εμπιστοσύνη στο παιδί του και στις δυνάμεις του.
Λογικά μπαίνεις αρχές Σεπτεμβρίου και δεν θα μπορέσεις να δώσεις εξετάσεις αν είσαι μες στο στρατό, μην παρατάς όμως το διάβασμα αν θες να πας για μεταπτυχιακό γιατί ενδεχομένως να σου δώσουν αναβολή. Αν αυτή η αναβολή είναι 6μηνη και στο ενδιάμεσο ξεκινήσεις το μεταπτυχιακό, με τη λήξη της αναβολής παίρνεις νέα αναβολή λόγω σπουδών.
[quote author="thebest20"]Μόλις είδα ότι λογικά είμαι με την Ε ΕΣΣΟ,δηλαδή όσοι έκοψαν την αναβολή από 1η Μαΐου ως 30 Ιουνίου πάνε για Σεπτέμβριο,και συνήθως είναι αρχές.Έχω απογοητευτεί πολύ γιατί ούτε μεταπτυχιακό μπορώ να κάνω,άρα δεν έχει και νόημα να διαβάσω!
Για κοινωνική εργασία,μπορώ να κάνω αίτηση κάπου?Το λινκ δεν με βοήθησε καθόλου,και δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει αυτό στην Ελλάδα?Πρέπει να έχω πολύ σοβαρούς λόγους να μη θέλω να στρατευτώ και όχι αυτούς που αναφέρω παραπάνω + ότι δεν μπορώ να συμβιώσω με πολλούς ανθρώπους?Θέλω να τα παρατήσω όλα,και να πάω σε ένα μικρό νησί να δουλέψω (δεν γνωρίζω τι δουλειές προσφέρουν) αλλά σε όποια υπηρεσία μπορώ να αντεπεξέλθω.Επιπλέον θέλω να ξεφύγω μόνιμα από τον πατέρα μου και την αδερφή μου,να μην ξέρουν που είμαι.Ο πατέρας μου επιμένει,να μην κάνω εξετάσεις για αυτό που με ανησυχεί,είναι πολλά τα χρήματα!Τώρα μπορεί να είναι πολύ χαρούμενος,πέτυχε το στόχο του!!!!!!![/quote]
Συνέχισε το διάβασμα κανονικά σαν να μην συμβαίνει τίποτα, δεν χάνεις κάτι.
ΜΗΝ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ, φουντώνω, με έχεις κάνει σήμερα, μια με τις super-ακτινογραφίες, μια με τις οικογενειακές ιστορίες του 1739, πετάς και την εναλλακτική θητεία κάθε 3 και λίγο.... (το έσβησα αυτό που ήθελα να γράψω, κρατήθηκα).
Δεν μπορείς να συμβιώσεις με πολλούς ανθρώπους. Αν χρειαστεί θα το συνηθίσεις κι αυτό, το θέμα είναι να κοιτάς το στόχο σου και να το ... ωπ ... πετάχτηκε το φλας ... ξεχνάμε το στόχο, τα παρατάμε όλα και πάμε να ζήσουμε σε ένα νησί, εγώ, η θάλασσα κι εσύ... Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις το νόημα αυτών που γράφω, πίστεψέ με δεν έχω γράψει όλο αυτό το κατεβατό απλά για να σου την πω ή να σε προσβάλλω. Όταν δεν μπορείς με 3 προτάσεις να πείσεις έναν άσχετο ότι θέλεις πραγματικά να κάνεις μεταπτυχιακό, πως θα πείσεις τον πατέρα σου που σε ξέρει απ' έξω κι ανακατωτά. Δεν είναι στόχος του να σου χαλάσει τα σχέδια, δεν είναι στόχος του να σε στείλει στο στρατό για να σε τιμωρήσει για κάτι, στόχος του είναι να σε βάλει σε μια τάξη, σε ένα πρόγραμμα, σε μια πορεία, γιατί προφανώς σε βλέπει και παρεκλίνεις συνεχώς. Αν σου είχε εμπιστοσύνη σ' αυτά που του λες και κάνεις δεν θα είχε αμφιβολίες για το αν πρέπει να κάνεις εξετάσεις, δεν θα το συζητούσε καν. Θα πουλούσε και το νεφρό του αν δεν είχε τα λεφτά για να σου κάνει ότι εξετάσεις χρειάζεται.
Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω. Γνώμη μου είναι να προσπαθήσεις με κάθε μέσο να αποφύγεις τη θητεία, αν μέσω αυτής κάνεις και κάποιες εξετάσεις που θα σου δώσουν Ι5 και την επιβεβαίωση ή τον αποκλεισμό της σκλήρυνσης κατά πλάκας ακόμα καλύτερα.
Όπως και να 'χει, είτε υπηρετήσεις τώρα, είτε σε ένα χρόνο είτε ποτέ φρόντισε να βάλεις ένα πρόγραμμα, να βάλεις 5 στόχους, εφικτούς και συγκεκριμένους, να πείσεις πρώτα τον εαυτό σου ότι αυτοί οι στόχοι έχουν προτεραιότητα, αυτούς θες να πραγματοποιήσεις και δεν θα παρεκλίνεις απ' αυτούς για κανένα λόγο. Αφού πείσεις τον εαυτό σου, κι αφού ξεκινήσεις με πρόγραμμα και προχωράς δυναμικά, να βρεις έναν τρόπο να πείσεις και την οικογένειά σου. Χρειάζεσαι στήριξη, για να έχεις όμως στήριξη να πραγματοποιήσεις τους δικούς σου στόχους θα πρέπει να αποδείξεις πρώτα στους δικούς σου ότι μπορείς να σταθείς στα πόδια σου, και την στήριξη θα την έχεις.
Sorry αν κάποια πράγματα σου τα γράφω χύμα κι αδιάκριτα, πίστεψέ με το κάνω με τις καλύτερες των προθέσεων.
<!-- s:cheers -->:cheers<!-- s:cheers -->
[quote author="thebest20"]Γεια σας,είμαι 26,θα κλείσω τα 27 στο τέλος του χρόνου.Αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα!Καταρχάς πριν 1,5 χρόνο και ενώ είχα τελειώσει τις σπουδές μου,και ετοιμαζόμουν να κόψω την αναβολή μου,είχα την ξαφνική απώλεια της μητέρας μου!Μετά από αυτό,δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να διακόψω την αναβολή,γιατί μέχρι και πριν μερικούς μήνες αντιμετώπιζα προβλήματα (κατάθλιψη,σε μικρό βαθμό κλπ).Ο πατέρας μου,ο οποίος δεν μου είχε φερθεί καλά,επέμενε να κόψω την αναβολή αμέσως,και μετά να ασχοληθώ με αγροτικές δουλειές και να μείνω μόνιμα στο χωριό του!Εγώ λοιπόν τον 1,5 αυτό χρόνο,μένω μόνιμα στην Αθήνα,και αναγκάστηκα να φορτωθώ στην αδερφή μου,που από ότι φαίνεται δεν με θέλει.Δεν έκανα σχεδόν τίποτα,εκτός από ξένες γλώσσες,υπολογιστές κλπ.Τώρα ο πατέρας μου και η αδερφή μου με πιέζουν περισσότερο από ποτέ να διακόψω την αναβολή.Εγώ τώρα που "στάθηκα λίγο στα πόδια μου" έχω ξεκινήσει να κάνω αιτήσεις για μεταπτυχιακές σπουδές,και να μελετάω συστηματικά![/quote]
Λοιπόν, εφόσον έχεις οποιοδήποτε πρόβλημα, οικονομικό, οικογενειακό, ψυχολογικό κλπ δεν μπαίνεις στο στρατό. Απλό. Αυτά είναι και λόγοι για να πάρει κάποιος αναβολή, ακόμα κι αν δεν έχει σπουδές να τελειώσει. Την αναβολή μπορείς να την κόψεις όποτε θες (επειδή ρώτησες κάπου) αν πήρες πτυχίο πχ στα 4 χρόνια, μπορείς να περιμένεις μέχρι να σε καλέσουν αυτοί. Και να σε καλέσουν όμως, αν δεν είσαι έτοιμος να μπεις στο στρατό, δεν μπαίνεις για κανένα λόγο και επικαλείσαι οτιδήποτε για να το αποφύγεις. Αυτό γιατί μέσα στο στρατό τα όποια προβλήματα είναι πολύ πιθανό να επιδεινωθούν.
Όσο για τον πατέρα σου, αν όντως δεν σου φέρεται καλά, προφανώς δεν ενδιαφέρεται για το καλό σου. Κανείς δεν θα σου επιβάλλει το τι θα κάνεις στη ζωή σου, ούτε καν ο πατέρας σου, δεν έχει κανένα δικαίωμα να σου πει πότε θα κόψεις την αναβολή, που θα μείνεις και που θα δουλέψεις. Το αν είναι αυταρχικός και θεωρεί ότι έχει το πάνω χέρι γιατί σε στηρίζει οικονομικά είναι άλλο θέμα. Σ' αυτό έχεις δύο επιλογές, είτε κάνεις ότι σου λέει για να σε στηρίζει γενικότερα (αν είσαι μέχρι 18 χρονών ή άντε 22-23 αν σπουδάζεις) ή παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου και κάνεις αυτό που θες πραγματικά. Έχεις τελειώσει σπουδές, είσαι, δεν ξέρω πόσο, 23 γράφει στο προφίλ, 26-27 λες κάπου αλλού, όσο και να 'σαι, δεν είσαι ούτε 12 ούτε 15. Αν δεν έχεις την στήριξη της οικογένειάς σου σ' αυτό που θες να κάνεις, βρίσκεις μια δουλειά και γίνεσαι αυτόνομος. Κι αν θες πραγματικά να σπουδάσεις και δεν έχεις οικονομική στήριξη, βρίσκεις και δεύτερη δουλειά, δουλεύεις 1-2 χρόνια, και μετά πας για μεταπτυχιακό.
Όσο για την αδερφή σου θεωρώ πως απλά θέλει κι αυτή να κάνει τη δική της ζωή, δεν είναι ότι δεν σ' αγαπάει ή δε σε θέλει πραγματικά, απλά δε σε θέλει προφανώς μες στα πόδια της.
Επειδή όμως έχω μια υποψία ότι δεν είναι τα πράγματα ακριβώς όπως τα περιγράφεις, συμμαζέψου λίγο, σκέψου σοβαρά και φρόντισε να αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις κάποια πράγματα. Κάτι μου λέει, ότι ο πατέρας σου έχει αυτή τη στάση επειδή δεν του 'χεις δείξει σημάδια ότι μπορείς να σταθείς στα πόδια σου, γι' αυτό ίσως σε πιέζει να πας στρατό (οι παλιότεροι γενικά θεωρούν ότι στο στρατό γίνεσαι άντρας - στην περίπτωσή σου μπορεί και να ισχύει, δεν ξέρω), και ίσως γι' αυτό θέλει να πας στο χωριό, γιατί θεωρεί ίσως ότι μόνος σου δεν θα τα καταφέρεις. Βρες μια δουλειά και πες του πατέρα σου "Πατέρα βρήκα δουλειά, στείλε μου αν μπορείς λίγα λεφτά και για τον επόμενο μήνα μέχρι να πάρω τον πρώτο μισθό, θα μείνω εδώ στην αδερφή καναδυό μήνες ακόμα να βάλω λίγα λεφτά στην άκρη και μετά θα κοιτάξω για δικό μου σπίτι". Να δεις πως θα αλλάξει άποψη για τον κόσμο κι ο πατέρας σου, κι αν μετά από 1-2 χρόνια σε πάρουν σε μεταπτυχιακό να δεις που θα σε στηρίξει πραγματικά. Βασικά το 'χω κάνει αυτό εγώ προσωπικά, αν θες διάβασε την ιστορία μου:
[quote author="George84"]Μου χε βρει ο πατέρας μου δουλειά σε διαγνωστικό κέντρο μέσω γνωστού, δίπλα στο χωριό μου, σε θέση άσχετη με τις σπουδές μου, και που δεν με ενδιέφερε καθόλου. Καθώς είχα κόψει την αναβολή (ομολογώ χωρίς να με πιέσει κανένας) και περίμενα να παρουσιαστώ, πήγα για 2 μήνες και δούλεψα εκεί, με τη λογική ότι θα συνεχίσω να δουλεύω εκεί και αφού απολυθώ απ' το στρατό, πράγμα που φυσικά εγώ δεν ήθελα καθόλου, οπότε ξεκίνησα 1 μήνα πριν απολυθώ να στέλνω αβέρτα βιογραφικά στη Θεσσαλονίκη, από φροντιστήρια, διαγνωστικά κέντρα, ιατρικός επισκέπτης, μέχρι πωλητής στο πλαίσιο, vodafone, wind κλπ. Όχι ότι με ενδιέφεραν όλα αυτά, απλά ήθελα να φύγω απ' τη συγκεκριμένη δουλειά που λόγω γνωστού με δέσμευε απίστευτα σε κάτι που δεν ήθελα. Ο πατέρας μου φυσικά, που εκτός του ότι ήθελε να μείνω εκεί (αφού ήταν σίγουρη δουλειά, με ελάχιστα έξοδα αφού θα έμενα στους δικούς μου), εκτέθηκε στον γνωστό του και ήταν πιεστικά αντίθετος στο να παρατήσω τη συγκεκριμένη δουλειά και να φύγω Θεσσαλονίκη (για συνέντευξη ως ιατρικός επισκέπτης). Φυσικά, δεν άκουσα κανέναν, πήγα για συνέντευξη, με πήραν στη δουλειά και εννοείται ο πατέρας μου με στήριξε σε όλα, μαζί κατεβήκαμε Θεσσαλονίκη να βρούμε σπίτι, τους πρώτους δυο μήνες μου 'στελνε λεφτά κι απ' τον πρώτο μήνα χαίρεται που δεν τον άκουσα. Βέβαια ούτε αυτή η δουλειά ήταν αυτό που ήθελα να κάνω, κι όσο κι αν επιμένανε και οι δύο γονείς μου πλέον να μην αφήσω τη δουλειά του Ιατρικού επισκέπτη (που μου έδινε καλό μισθό, αυτοκίνητο, πληρωμένα έξοδα, laptop, καλά ωράρια), είχα πλέον και την οικονομική ανεξαρτησία 8 μήνες μετά να κάνω ότι νομίζω πως είναι καλύτερο για μένα. Έστειλα βιογραφικό στη θέση πλέον που με ενδιέφερε από πολύ καιρό πριν, δεν έστειλα πουθενά αλλού, εκεί ήθελα να πάω, αν με παίρνανε καλώς, αν όχι θα ξαναδοκίμαζα όταν ξαναβγάζανε θέση. Και με πήρανε ... 4 χρόνια μετά κάνω τη δουλειά που ήθελα να κάνω από τότε που σπούδαζα, και παίρνω πλέον το διπλάσιο μισθό απ' αυτό που μου έδινε ο γνωστός του πατέρα μου στην πρώτη δουλειά. Κι οι γονείς μου δεν θα μπορούσαν να 'ναι πιο περήφανοι, όχι γιατί έκανα αυτό που ήθελαν, αλλά γιατί πήγα κόντρα σ' αυτό και κέρδισα.[/quote]
Πάρε τη ζωή στα χέρια σου και μην βασίζεσαι σε κανέναν. Μόνο έτσι θα πετύχεις αυτό που θες πραγματικά.
[quote author="thebest20"]1)Ισχύει ότι αν διακόψω τώρα την αναβολή,θα πάω τέλη Οκτωβρίου?Και αν έχω περάσει σε μεταπτυχιακό,θα πάρω εκ νέου αναβολή (ακόμα και αν τη διακόψω τώρα)
2)Έχω κάποια κολλήματα,που δεν μπορώ να αντέξω!Φαίνονται παιδιάστικα,βέβαια,αλλά α)έχω πρόβλημα με τις τουαλέτες του στρατού,γιατί είναι οι "τούρκικες" που πρέπει να κάθεσαι.β)η στολή αγγαρείας με ενοχλεί πολύ.όσο σκέφτομαι ότι πρέπει 12 μήνες να φοράω συνεχώς πουκάμισο με παντελόνι,με ενοχλεί απίστευτα.Να ήταν κάποιο μπλε σκούρο τ shirt με jean δεν θα είχα πρόβλημα!Όσο για τις στολές εξόδου,είναι τέλειες, γ)Έχω πρόβλημα με την ανάπτυξή μου,για την ακρίβεια θυμίζω περισσότερο παιδί λυκείου,παρά άτομο της ηλικίας μου.Δεν έχω καθόλου γένια στα μάγουλα αλλά το εφηβικό χνούδι,που δεν φαίνεται από πολύ κοντα + έχω ακμή.ενώ το μουστάκι και το μουσάκι στο πηγούνι που έχω,δεν τα έχω ξυρίσει σχεδόν ποτέ,απλά τα περιποιούμαι με ξυριστική μηχανή,ώστε να φαίνομαι μεγαλύτερος.Επιπλέον είμαι 1,76 και 58 κιλά,και αυτό είναι πρόβλημα μεταβολισμού,χωρίς να είναι ανησυχητικό.Φοβάμαι γενικά μήπως με πάρουν και αρχίσουν να με κοροϊδεύουν,να με θεωρούν μπούλη κλπ.δ)Ενώ όλες οι ιατρικές μου εξετάσεις είναι τέλειες,συνέχεια νιώθω καταβεβλημένος,δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα!Αυτά είναι μερικά από τα κολλήματά μου![/quote]
1. Δεν ξέρω να σου πω σίγουρα, αλλά προφανώς θα ξέρεις την απάντηση γιατί απ' ότι είδα έχεις κόψει και την αναβολή <!-- s:shock: -->:shock:<!-- s:shock: --> Μπορείς να αναφέρεις όλα τα συμπτώματά σου, φοβάμαι όμως ότι δεν θα πάρεις οριστικά απαλλαγή αφού δεν νομίζω να σου κάνουν όλες τις εξετάσεις που είναι απαραίτητες (αν όντως έχεις σκλήρυνση κατά πλάκας), αναβολή όμως, αν αναφέρεις και ψυχολογικά, οικογενειακά, οικονομικά προβλήματα θα σου δώσουν.
2α. Βασικά είναι οι τούρκικες που ... δεν χρειάζεται να κάθεσαι, οπότε είναι κομματάκι πιο υγειινό. Σκέψου με τη βρώμα που υπάρχει στις τουαλέτες του στρατού, να έπρεπε να κάθεσαι κιόλας και να ακουμπάς στη λεκάνη. Μπρρρ. Πίστεψέ με 1000 φορές καλύτερα που είναι τούρκικες, μια, δυο, τρεις θα συνηθίσεις κι ούτε που θα το σκέφτεσαι. Επίσης, μια, δυο, τρεις θα συνηθίσεις και στην ιδέα να τις καθαρίζεις, επίσης δεν είναι τίποτα (προσωπικά προτιμούσα να κάνω τουαλέτες από το να σκουπίζω τους θαλάμους και πραγματικά όταν έβγαζα υπηρεσίες και έβαζα τον εαυτό μου καθαριότητες πάντοτε με έβαζα στις τουαλέτες)
2β. Τι πουκάμισο με παντελόνι? δεν ξέρω τι παίζει στο ναυτικό, ότι και να παίζει συνηθίζεται. Κι εγώ έτσι ένοιωθα για την παραλλαγή του στρατού ξηράς, ούτε που ήθελα να βλέπω χακί. Το πόσο άνετη είναι όμως τελικά η παραλλαγή και βολική με τις αμέτρητες τσέπες δε λέγεται. Επίσης το συνήθισα απ' τις πρώτες μέρες.
2γ. Είπαμε δεν ξέρω την ηλικία σου οπότε δεν μπορώ να κρίνω. Είπαμε όμως ότι είσαι πάνω από 18. Πόσο? Πάνω από 18, ούτε 12, ούτε 15. Ομοίως και οι υπόλοιποι φαντάροι είναι πάνω από 18, δεν είστε στο γυμνάσιο για να σε κοροϊδεύουν να σε πειράζουν κλπ. Άλλη όρεξη δεν είχανε.... Επίσης δεν είσαι ο μόνος στον κόσμο τόσο αδύνατος, άτριχος κλπ Στο στρατό αυτά τα δύο είναι πολύ θετικά, γιατί ως μικροκαμωμένος κρύβεσαι εύκολα, οπότε δε σε βλέπει κανείς στην αναφορά, και είναι δύσκολο να σε εντοπίσει κάποιος για να σε χώσει για αγγαρεία. Ποτέ όμως μη αναφέρεις σε κανέναν ανώτερο το επίθετό σου, εκτός αν σε διατάξει να του το πεις. Όσο κρυμμένος κι αν είσαι, θα φωνάζει ο άλλος "ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ!!! ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΓΑΜΩ!!!!" Το δεύτερο ατού που έχεις είναι ότι δεν χρειάζεται να ξυρίζεσαι κάθε μέρα, οπότε και χρόνο γλιτώνεις και καμπάνες αν κάποια μέρα είσαι λίγο αξύριστος.
2δ. Λογικό το βρίσκω. Κι εγώ έχω παρόμοιο πρόβλημα, συνέχεια κουρασμένος νοιώθω, ακόμα και όταν ξυπνάω, βέβαια εγώ μάλλον έχω θέμα άπνοιας στον ύπνο, αλλά εγώ δεν πάω να το λύσω γιατί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ LIFE-THREATENING. Εσύ τι νομίζεις ότι έχεις είπαμε? ... μάλιστα
Όλα αυτά με τη λογική ότι θα υπηρετήσεις κανονικά, κάτι που σε συμβουλεύω να μην το κάνεις.
[quote author="thebest20"]Κατά τ'άλλα ήθελα να ξεφύγω από την καθημερινότητα που έχω,αλλά να υπήρχε μια μορφή στρατού,που να ήταν συνεχώς με πιο αθλητικό ντύσιμο,ασκήσεις γυμναστικής όχι πιεστικές βέβαια και φυσικά καλύτερες συνθήκες,και όχι εντελώς ξύρισμα στο πρόσωπο!Και φυσικά να σου προσφέρει κάτι το ουσιαστικό για την μετέπειτα ζωή![/quote]
Δεν σε κρατάει τίποτα να αλλάξεις την καθημερινότητά σου. Οι αλυσίδες που νομίζεις ότι σε κρατάνε, είναι μόνο στο μυαλό σου, και μόνο με το μυαλό σου μπορείς να τις σπάσεις, δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο.
Ο στρατός δεν σου προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό, ούτε ασκήσεις γυμναστικής θα κάνεις, ούτε καλές συνθήκες θα έχεις, ούτε αξύριστος θα είσαι, ούτε αγυάλιστος. Το τι θα βιώσεις όμως αν και όταν υπηρετήσεις, θα το δεις όταν μπεις και θα το συνηθίσεις εξ' αρχής. Μόνο ο χρόνος είναι αντίπαλός σου στο στρατό, τίποτ' άλλο.
[quote author="thebest20"]Όχι δεν τρολάρω!Επίσης αν πάρω Ι5 θα με κράξουν εντελώς!Θα με αποκληρώσουν σίγουρα από την οικογένεια,ούτε τα 100€ που μου δίνει ο πατέρας μου,κάθε μήνα δεν θα μου δίνει!Μη σας πω ότι μπορεί να με διώξουν από το σπίτι,είναι πολύ αυστηρή η οικογένεια,και ειδικά από τότε που "έφυγε" η μητέρα μου!Αυτό που ήθελα ήταν μεταπτυχιακές σπουδές,γιατί γενικά έχω καλό βαθμό πτυχίου κλπ,αλλά με την πίεση που ένιωθα πέρυσι,δεν τα κατάφερα και στις εξετάσεις που έδωσα πέρυσι απέτυχα.
Επιπλέον τους τελευταίους μήνες αντιμετωπίζω όλα τα συμπτώματα για σκλήρυνση κατά πλάκας.Μπορεί και να το είχα από πιο παλιά,αλλά δεν ήταν σε τόσο μεγάλο βαθμό.Ενώ όλες οι εξετάσεις αίματος κλπ ήταν τέλειες, κάθε μέρα νιώθω κόπωση,με δυσκολία σηκώνομαι από το κρεβάτι,σε άσχετες στιγμές της μέρας χάνω για δευτερόλεπτα την όρασή μου,τυχαίνει τα πόδια μου να μουδιάζουν και δεν μπορώ για 5-10 λεπτά να κινηθώ,και επιπλέον έχω και απώλεια μνήμης,δηλαδή ξεχνάω που έβαλα κάτι,και το βρίσκω σε άσχετο σημείο.Όλοι οι συγγενείς μου λένε ότι είναι η ιδέα μου,και ότι δεν έχω τίποτα.Όταν λέω για να πάω να κάνω κάποια εξέταση είναι αντίθετοι.Αν πάω στο στρατό θα γίνουν όλες αυτές οι εξετάσεις,και μπορούν να καταλάβουν τι έχω?
+ Ότι διάβασα κάπου για ανταλλαγή θητείας με κοινωνική εργασία.Θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε!Αλλά μπορεί να ισχύει μόνο για μάρτυρες του Ιεχωβά.Επίσης θα είμαι στιγματισμένος για όλη μου τη ζωή,παραγκωνισμένος από όλους![/quote]
Τι ακούω και δεν σωριάζομαι. Κατ' αρχήν αν δεν έχεις διαβάσει ακόμα αυτά που σου έγραψα στο άλλο θέμα πήγαινε διάβασέ τα:
<!-- l -->viewtopic.php?f=8&t=8122&p=81698#p81698<!-- l -->
Στο στρατό θα σε εξετάσει ο ανάλογος ειδικευμένος γιατρός (μάλλον νευρολόγος) δεν ξέρω όμως αν θα 'χει την ευχέρεια να σου κάνει μαγνητική, χωρίς την οποία η διάγνωσή του μπορεί να είναι λάθος. Γνώμη μου είναι να κάνεις μαγνητική έξω, άμεσα, με οποιοδήποτε κόστος. Αν έχεις κάποιο πρόβλημα, ότι κι αν είναι αυτό, με την καταπόνηση στο στρατό θα επιδεινωθεί, κι αν έχεις σκλήρυνση ουσιαστικά ο στρατός θα σε σκοτώσει - γι' αυτό και κανείς γιατρός δεν θα ρισκάρει να σε βάλει να υπηρετήσεις, έστω και με την υποψία σκλήρυνσης, αλλά θα σου δώσουν αν όχι απαλλαγή και Ι5, τουλάχιστον αναβολή.
Αν πάρεις Ι5, θα το πάρεις γιατί σου το δώσανε, θα το πάρεις γιατί ένας γιατρός, σε εξέτασε και έκρινε ότι δεν μπορείς να υπηρετήσεις, ένας γιατρός που δεν έχει το δικαίωμα να σου κάνει χάρες, έχει όμως το δικαίωμα και τις γνώσεις να κρίνει αν κάποιος μπορεί ή όχι να υπηρετήσει. Αυτό το δικαίωμα, δεν το 'χει ούτε ο πατέρας σου, ούτε η αδερφή σου ούτε οι υπόλοιποι του περιβάλλοντος σου που θεωρείς ότι θα σε κρίνουν ή θα σε κράξουν.
Αν είναι σε θέση οι γονείς σου να σε περιθωριοποιήσουν, να σε στιγματίσουν (Ο Χριστός κι η μάνα του, κι ο απόστολος Παύλος μαζί, παίζουν μπιρίμπα σε κοτέτσι), να σε αποκληρώσουν ή οτιδήποτε, επειδή δεν θα υπηρετήσεις στο στρατό, τότε πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι θα πρέπει να αφήσεις αυτούς τους ανθρώπους και να κάνεις τη ζωή σου μόνος σου. Αν, ξαναλέω για τρίτη φορά, έχουν έτσι τα πράγματα, γιατί αν απλά σου φέρονται πιεστικά γιατί δεν τους έχεις δείξει δείγμα σοβαρότητας, αυτονομίας και ανεξαρτησίας τότε θα πρέπει να αναθεωρήσεις εσύ κάποια πράγματα και με τη βοήθεια της οικογένειάς σου να βρεις τρόπο να σταθείς πραγματικά στα πόδια σου.
Η εναλλακτική θητεία δεν ισχύει μόνο για μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά γενικά για κάποιους που έχουν συγκεκριμένη ιδεολογία. Μην μπλέκεις μ' αυτό, μην μπλέκεσαι γενικότερα, γι' αυτό έχω τις αμφιβολίες μου μαζί σου. Αγόρι μου, τι θες, να κάνεις μεταπτυχιακό ή να κάνεις 2 χρόνια εναλλακτική θητεία? Γιατί ξεφεύγεις απ' το στόχο σου με το πρώτο φλας που ανάβει στον ορίζοντα? Η εναλλακτική θητεία, αν και εφόσον υπηρετήσεις δεν σου προσφέρει τίποτα, χάσιμο χρόνου είναι, καλύτερα να πας 8 μήνες να τελειώνεις και μετά να ξεκινήσεις τη ζωή σου. Εκτός αν έχεις κι άλλο καιρό για χάσιμο, κι άλλη τροφή για τους γύρω σου να σχολιάζουν ενδεχομένως το τι κάνεις και τι δεν κάνεις στη ζωή σου.
[quote author="thebest20"]Γεια σας,αναγκαστικά διέκοψα την αναβολή σήμερα,πήγα μαζί με τον πατέρα μου για να βεβαιωθεί ότι δεν του λέω ψέματα!Ξέρετε πότε θα με καλέσουν?Υπάρχει περίπτωση και τέλος Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου?
Θα μπορώ να δώσω εξετάσεις για μεταπτυχιακό (θα δώσω για 2,τέλος Σεπτεμβρίου και αρχές Οκτωβρίου,και η τελευταία συνέντευξη είναι περίπου 13 Οκτωβρίου)?Σε περίπτωση που περάσω γίνεται να διακοπεί η στρατιωτική θητεία,ή αν βγουν τα αποτελέσματα πριν παρουσιαστώ,θα μπορέσω να πάρω νέα αναβολή?
[/quote]
Και πάλι δεν βλέπω έναν πατέρα που δεν νοιάζεται για το παιδί του, βλέπω έναν πατέρα που δεν έχει εμπιστοσύνη στο παιδί του και στις δυνάμεις του.
Λογικά μπαίνεις αρχές Σεπτεμβρίου και δεν θα μπορέσεις να δώσεις εξετάσεις αν είσαι μες στο στρατό, μην παρατάς όμως το διάβασμα αν θες να πας για μεταπτυχιακό γιατί ενδεχομένως να σου δώσουν αναβολή. Αν αυτή η αναβολή είναι 6μηνη και στο ενδιάμεσο ξεκινήσεις το μεταπτυχιακό, με τη λήξη της αναβολής παίρνεις νέα αναβολή λόγω σπουδών.
[quote author="thebest20"]Μόλις είδα ότι λογικά είμαι με την Ε ΕΣΣΟ,δηλαδή όσοι έκοψαν την αναβολή από 1η Μαΐου ως 30 Ιουνίου πάνε για Σεπτέμβριο,και συνήθως είναι αρχές.Έχω απογοητευτεί πολύ γιατί ούτε μεταπτυχιακό μπορώ να κάνω,άρα δεν έχει και νόημα να διαβάσω!
Για κοινωνική εργασία,μπορώ να κάνω αίτηση κάπου?Το λινκ δεν με βοήθησε καθόλου,και δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει αυτό στην Ελλάδα?Πρέπει να έχω πολύ σοβαρούς λόγους να μη θέλω να στρατευτώ και όχι αυτούς που αναφέρω παραπάνω + ότι δεν μπορώ να συμβιώσω με πολλούς ανθρώπους?Θέλω να τα παρατήσω όλα,και να πάω σε ένα μικρό νησί να δουλέψω (δεν γνωρίζω τι δουλειές προσφέρουν) αλλά σε όποια υπηρεσία μπορώ να αντεπεξέλθω.Επιπλέον θέλω να ξεφύγω μόνιμα από τον πατέρα μου και την αδερφή μου,να μην ξέρουν που είμαι.Ο πατέρας μου επιμένει,να μην κάνω εξετάσεις για αυτό που με ανησυχεί,είναι πολλά τα χρήματα!Τώρα μπορεί να είναι πολύ χαρούμενος,πέτυχε το στόχο του!!!!!!![/quote]
Συνέχισε το διάβασμα κανονικά σαν να μην συμβαίνει τίποτα, δεν χάνεις κάτι.
ΜΗΝ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ, φουντώνω, με έχεις κάνει σήμερα, μια με τις super-ακτινογραφίες, μια με τις οικογενειακές ιστορίες του 1739, πετάς και την εναλλακτική θητεία κάθε 3 και λίγο.... (το έσβησα αυτό που ήθελα να γράψω, κρατήθηκα).
Δεν μπορείς να συμβιώσεις με πολλούς ανθρώπους. Αν χρειαστεί θα το συνηθίσεις κι αυτό, το θέμα είναι να κοιτάς το στόχο σου και να το ... ωπ ... πετάχτηκε το φλας ... ξεχνάμε το στόχο, τα παρατάμε όλα και πάμε να ζήσουμε σε ένα νησί, εγώ, η θάλασσα κι εσύ... Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις το νόημα αυτών που γράφω, πίστεψέ με δεν έχω γράψει όλο αυτό το κατεβατό απλά για να σου την πω ή να σε προσβάλλω. Όταν δεν μπορείς με 3 προτάσεις να πείσεις έναν άσχετο ότι θέλεις πραγματικά να κάνεις μεταπτυχιακό, πως θα πείσεις τον πατέρα σου που σε ξέρει απ' έξω κι ανακατωτά. Δεν είναι στόχος του να σου χαλάσει τα σχέδια, δεν είναι στόχος του να σε στείλει στο στρατό για να σε τιμωρήσει για κάτι, στόχος του είναι να σε βάλει σε μια τάξη, σε ένα πρόγραμμα, σε μια πορεία, γιατί προφανώς σε βλέπει και παρεκλίνεις συνεχώς. Αν σου είχε εμπιστοσύνη σ' αυτά που του λες και κάνεις δεν θα είχε αμφιβολίες για το αν πρέπει να κάνεις εξετάσεις, δεν θα το συζητούσε καν. Θα πουλούσε και το νεφρό του αν δεν είχε τα λεφτά για να σου κάνει ότι εξετάσεις χρειάζεται.
Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω. Γνώμη μου είναι να προσπαθήσεις με κάθε μέσο να αποφύγεις τη θητεία, αν μέσω αυτής κάνεις και κάποιες εξετάσεις που θα σου δώσουν Ι5 και την επιβεβαίωση ή τον αποκλεισμό της σκλήρυνσης κατά πλάκας ακόμα καλύτερα.
Όπως και να 'χει, είτε υπηρετήσεις τώρα, είτε σε ένα χρόνο είτε ποτέ φρόντισε να βάλεις ένα πρόγραμμα, να βάλεις 5 στόχους, εφικτούς και συγκεκριμένους, να πείσεις πρώτα τον εαυτό σου ότι αυτοί οι στόχοι έχουν προτεραιότητα, αυτούς θες να πραγματοποιήσεις και δεν θα παρεκλίνεις απ' αυτούς για κανένα λόγο. Αφού πείσεις τον εαυτό σου, κι αφού ξεκινήσεις με πρόγραμμα και προχωράς δυναμικά, να βρεις έναν τρόπο να πείσεις και την οικογένειά σου. Χρειάζεσαι στήριξη, για να έχεις όμως στήριξη να πραγματοποιήσεις τους δικούς σου στόχους θα πρέπει να αποδείξεις πρώτα στους δικούς σου ότι μπορείς να σταθείς στα πόδια σου, και την στήριξη θα την έχεις.
Sorry αν κάποια πράγματα σου τα γράφω χύμα κι αδιάκριτα, πίστεψέ με το κάνω με τις καλύτερες των προθέσεων.
<!-- s:cheers -->:cheers<!-- s:cheers -->