Αερονόμε, όσα γράφεις τα’ χω σκεφτεί και’ γω κάνοντας την αυτοκριτική μου. Το ιδανικό είναι να γράφονται λίγα και καλά, αυτό το ιδανικό όμως δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να το πιάσω. Αν μπορούσα να το καταφέρω, θα ήμουν τέλειος και τέλειος δεν είμαι.
Το γράψιμο είναι για μένα η ζωή μου: Η δουλειά μου, το χόμπι μου, το μεράκι μου, ό,τι θες. Στην περίπτωση του διοικητή του ΚΕ.ΠΑΛ απλώς συνέπεσε να συναντηθούν πρόσωπο με πρόσωπο δύο άκρως αντίθετες νοοτροπίες και στάσεις ζωής: Η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη… Και ξέρεις τι κατάλαβα; Ότι η απολυταρχική, αντιδραστική, αδιάλλακτη και φασιστική διοίκηση είναι αυτή που μπορεί να οδηγήσει στην αναρχία, (Θα περίμενε κανείς όλα να λειτουργούσαν στην εντέλεια, όμως..δεν πονάς έναν χώρο που βασιλεύει ο τρόμος), ενώ η φιλελεύθερη, διαλλακτική, ανοικτόμυαλη, δημοκρατική νοοτροπία είναι αυτή που μπορεί να εξασφαλίσει την ύφεση, την ηρεμία και την πειθαρχία.
Όταν δούλευα, πριν ακόμα παρουσιαστώ, ενός συναδέλφου (που ουσιαστικά για μένα υπήρξε δάσκαλος) ο γιος υπηρετούσε τη θητεία του στο πεζικό και είχε αντιμέτωπο έναν (λιγότερο πάντως) στρυφνό και απόλυτο διοικητή που προξενούσε τον τρόμο στους φαντάρους. Όντας σκασμένος ο πατέρας του (όπως κάθε γονιός στη θέση του) και μη έχοντας άλλον τρόπο να αμυνθεί, αποφασίζει να κάνει αυτό που έκανε πάντα και ήξερε πολύ καλά: Να δημοσιεύσει το πρόβλημα στην εφημερίδα. Ε, από τη στιγμή εκείνη τα πάντα άλλαξαν στη Μονάδα. Η δύναμη της πληροφόρησης, χωρίς να είναι πανάκεια, είναι τεράστια, αρκεί να γίνεται σωστή χρήση της. Κάτι αντίστοιχο, λοιπόν, έκανα και εγώ. Και απέδωσε κάποια αποτελέσματα (περισσότερες έξοδοι, διαφορετική εικόνα της προπαίδευσης), έστω κι αν δεν είναι τα επιθυμητά.
Αρχικά πάντως δεν ήθελα να γράψω τόσο μεγάλα και τόσα πολλά κείμενα. Αυτό έγινε θέλοντας να μην αφήσω σκιές να αιωρούνται και ανακρίβειες. Ξέρω πως καθετί που θα δημοσιεύω από δω και πέρα δεν θα έχει την απήχηση που είχε κάποτε. Γνωρίζω όμως πως είναι προτιμότερο να πολυλογείς και να λες αλήθειες, παρά να λες δύο κουβέντες -όπως ο διοικητής μας- ανακριβείς και ατεκμηρίωτες: «Εφαρμόζω τους νόμους του Ναυτικού» (ε
, «Πέθαναν οι Φιλιππινέζες» (όμως τα ιδιωτικά συνεργεία καθαρισμού ζουν).
Όσο για τον χρόνο, βρίσκω και την ευκαιρία να ξεδίνω και να χαλαρώνω, μην ανησυχείς, όσο κι αν αναλώνω περισσότερο χρόνο απ’ τον κανονικό για το ΚΕ.ΠΑΛ. Σ' ευχαριστώ πάντως για όσα μου έγραψες.
Από’ κει και πέρα…. Όλους τους χρειαζόμαστε… Και τους αεροπόρους… Και τον λόγο…. Και τον αντίλογο…Και τις επιφυλάξεις και τις συμβουλές που διατυπώνονται. Ό,τι σκέφτεται κανείς, καλό είναι να το δημοσιοποιεί.