[quote author="kinezokyprios"]Αγαπητοί φίλοι και συμπολίτες,
Σαν όλους τους άρρενες Έλληνες πολίτες κλήθηκα το 1999 να υπηρετήσω την θητεία μου που ολοκλήρωσα το 2001. Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να πάρω τρελόχαρτο ή να προσποιηθώ τον πρεζάκια κτλ αλλά είχα ήδη παραβιάσει την αναβολή κατά 6 μήνες και έληγε και το διαβατήριο μου και αναγκάστηκα να γυρίσω στην Ελλάδα από την Ταϊβάν που ζούσα για να ξεμπερδέψω επιτέλους με το στρατό και με το θέμα του διαβατηρίου μου (χωρίς ανανέωση του δεν μπορούσα να παραμείνω εκεί). Κατατάχτηκα στην ΠΑ (χωρίς βύσμα, πράγμα που έκανε την θητεία μου εξόχως "διασκεδαστική"). Έγινα σμηνίας ΑΜΑΔ, κοινώς "Μπατζής" (φρόντισα να βάλω μέσο για να μην γίνω ΥΕΑ και υπηρετήσω παραπάνω), ακολούθησα μια πορεία φαινομενικά ομαλή για φαντάρο στην ΠΑ σε διάφορες μονάδες. Η διαφορά ήταν ότι καθότι δεν είχα βύσμα πήγα στις χειρότερες (ΜΕΤΑ-Τρίπολη, Λάρισα, Κω, Καλαμάτα) και έπηξα στην σκοπιά και στις αγγαρείες.Ως εδώ καλά ακούγονται όλα έτσι δεν είναι;
Στην ΠΑ γενικά ,έχοντας να κάνεις με γενικά καλλιεργημένους μόνιμους κι με την ψυχολογία των Ιπτάμενων που είναι ΜΑΧΙΜΟΙ και γνωρίζουν ότι δεν έχει νόημα να ταλαιπωρείς τα παιδάκια του κόσμου όταν ξέρεις ότι ο ίδιος ίσως να μην γυρίσεις από την πτήση, τα πράγματα είναι καλά. Εκτός από κάποιες μονάδες με ιδιομορφίες όπως το Ραντάρ στην Κω, που κάποτε σε έφοδο του ΑΤΑ οι Ταξίαρχοι που έκαναν έφοδο βρήκαν μέσα στην μονάδα μόνο τον χειριστή ραντάρ (μόνιμο) και τον σμηνία αλλαγής (έφεδρο), και όλους τους άλλους τους βρήκαν στα μπαρ της πόλης να μπεκρουλιάζουν (και καλά έκαναν εδώ που τα λέμε!) Το αποτέλεσμα ήταν να μεταμορφωθεί σε μία μονάδα με 35 μόνιμους και 5 φαντάρους και με τον καινούργιο διοικητή να θυμίζει άλλες εποχές με την πρακτική του. Καθημερινά μετά τον πρωινό του καφέ έκανε "επιθεώρηση", δηλαδή αν δεν είχαμε κρύψει τα γάλατα που μας έδιναν για προστασία από την ακτινοβολία (ας γελάσω με το χιούμορ του ΓΕΑ), και τα έβλεπε ξεκινάγαμε την γυμναστική για ένα δίωρο κάτω από τις επευφημίες των μονίμων, και μετά τις ασκήσεις πυκνής τάξης. Αν δεν ήταν ικανοποιημένος (από την γκόμενα του προφανώς το προηγούμενο βράδυ) πολλές φορές αυτό συνεχιζόταν έως τις 3 που σχόλαγε και γυρίζω σπίτι του. Οι περισσότεροι μόνιμοι ήταν καλά παιδιά αλλά για κάποιον λόγο τον έτρεμαν και δεν τολμούσαν να μας γλυτώσουν. Ίσως να τους ρουφιάνευε στο ΑΤΑ, ίσως κάτι άλλο...
Ευτυχώς δεν έμεινα πολύ εκεί και πήρα μετάθεση στην "μαύρη" μονάδα της Καλαμάτας. Εκεί δεν έβγαινες ποτέ και έκανες αρκετές σκοπιές αλλά ήταν μια όμορφη ατμόσφαιρα όπου ο αρχισμηνίας της ΜΑΦ (dj τα βράδια, με καρέ μαλλί που το κόλλαγε με ζελέ για να φαίνεται κουρεμένος) κάθε πρωί μας έβαζε να ακούμε την μουσική που έπαιζε στο μαγαζί το βράδυ και μας έφερνε και κανένα καφάσι μπύρες να πίνουμε. Και τότε έπαθα το σοκ!
Ήρθε η μετάθεσή μου στην Αθήνα. Ωραίο ε; Αμ' δε! Πήρα μετάθεση στο ΚΕΒΟΠ!!!! Κάποιο λάθος έλεγα έχει γίνει τι δουλειά έχει αεροπόρος εκεί; Και όμως! Στο Χαϊδάρι στο στρατόπεδο του ΚΕΒΟΠ είχε έδρα το κολαστήριο που ονομάζεται ΜΛΑΤ (Μικτός Λόχος Απόδοσης Τιμών) της Προεδρικής Φρουράς(δεν ξέρω που διάολο είναι τώρα). Ένα κολαστήριο-ντροπή για τις Ένοπλες Δυνάμεις! Άντρο βασανιστών και θα δείτε παρακάτω γιατί.
Όταν παρουσιάστηκα στον Λόχο ήταν όλοι απίστευτα ευγενικοί, σε σημείο να σε σκλαβώνουν. Και ξαφνικά με πήγαν στον θάλαμο και όλα άλλαξαν! Με το που είπε το όργανο "Νέος, μπες μέσα!", μου εκτόξευσαν τραπέζια, πέτρες μαξιλάρια, και έτρωγα μπουνιές από παντού. Οι παλιοί αεροπόροι απώθησαν τους φαντάρους από τα άλλα Όπλα μακριά μου και με πέταξαν στο βάθος του διαδρόμου. Εκεί διδάχτηκα τις αρχές του ΣΩΒΕ (Σωματική Βελτίωση), σε στάση ημιανάπαυσης ακίνητος εισέπραξα αρκετές σφαλιάρες και λοιπά αντικείμενα. Σημειωτέον ότι οι φίλοι μου από την Τρίπολη (ΜΕΤΑ) έκαναν πως δεν με ξέρουν γιατί ο ένας που τόλμησε να μου μιλήσει απόλαυσε και αυτός τις "περιποιήσεις" των παλιών. Να μην ξεχάσω εδώ ότι όλο το διάστημα αυτό ο Υπολοχαγός (Διμοιρίτης του Πεζικού), ο Σμηναγός και ο Σημαιοφόρος (αντίστοιχα διμοιρίτες Αεροπορίας και Ναυτικού) παρακολουθούσαν από την πόρτα και φώναζαν "Γαμήστε τους νέους" συχνά πυκνά. Ο Λοχαγός έλειπε με άδεια αλλά ας μην είμαστε αφελείς ότι θα είχε καμία διαφορά η παρουσία του.
Το μεσημεράκι έμαθα και τα υπόλοιπα που χρειαζόταν για την πορεία μου στη μονάδα. Το έθιμο (!!!!!) του Λόχου ήταν:
1) Οι νέοι είναι για δύο μήνες "απαλλαγή" και σκλάβοι των παλιότερων, κατά τρεις σειρές, φαντάρων. Μέχρι δηλαδή να έρθει η επόμενη σειρά νέων.
2) Οι αξιωματικοί επίσημα και ιδίως στην αναφορά Λόχου τονίζουν ότι "το φάγωμα των νέων απαγορεύεται και δεν θα το ανεχθούν", αλλά ανεπίσημα το φωνάζουν "Γαμήστε τους νέους". Πολλές φορές μάλιστα τα καψόνια και τα βασανιστήρια τα κάνουν οι ίδιοι.
3) Οι αεροπόροι και οι ναύτες του Λόχου έχουν προνομιακή μεταχείριση και δεν βασανίζονται τόσο.
Γρήγορα φρόντισα να φέρω κάποιο βύσμα να τα πει από κοντά με τους αξιωματικούς, και όντως ένας Σμήναρχος ήρθε και ήπιε καφέ με τον Λοχαγό και από τότε ο "ανιψιός" γλύτωσε πολλά! Σύντομα έγινα και γραφέας του λόχου και χαλάρωσα λίγο.
Όμως δεν ήταν όλοι τυχεροί και αρκετά έξυπνοι να πράξουν έτσι, και θα δείτε τι τράβαγαν τα παιδάκια του κόσμου εκεί μέσα.
Καταρχήν όποιος ερχόταν στο λόχο (είτε ομαδικά όπως οι πεζικάριοι, είτε ατομικά όπως οι αεροπόροι και οι ναύτες) έτρωγε πολύ ξύλο, και η τυχόν αντίδραση του είχε συνέπεια να κλείνονται οι αξιωματικοί στο γραφείο και να τον αφήνουν στο έλεος του θεού μέσα στο θάλαμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα νέος αεροπόρος , που την πρώτη του μέρα "αυθαδίασε" προς παλιό και τον έδειρε σχεδόν όλος ο λόχος (100 γομάρια) με αποτέλεσμα το παιδί να το μαζέψει το ασθενοφόρο να κάνει εισαγωγή στο ΓΝΑ και τελικά μετά από 2 εβδομάδες να απολυθεί για λόγους υγείας (το γεγονός ότι ο αξιωματικός πατέρας του απείλησε να ανοίξει το στόμα του στα ΜΜΕ, σίγουρα βοήθησε να πάρει το χαρτί του). Επίσης πεζικάριος, που δεν γούσταρε τη φάτσα του ο Λοχαγός, κατά τη διάρκεια της ειδικής εκπαίδευσης στις οπλοασκήσεις ( κομμάτι της οποίας ήταν να συνηθίζουμε τον πόνο από τα δυνατά επ'ώμου, με πολλά διαδοχικά χτυπήματα στον αριστερό ώμο) έσπασε την κλείδα του, κατόπιν εντολής του λοχαγού να τον χτυπάνε όχι με το όπλο (Μ1) αλλά με σφυρί!!!!!
Άπειρα περιστατικά βίας και τα περισσότερα όχι με την ανοχή αλλά με την υπόδειξη των αξιωματικών. Αλλά η σωματική βία αυτής της μορφής δεν ήταν τίποτα μπροστά στην ψυχολογική. Παράδειγμα, 15 Αυγούστου 2000, οι παλιοί ναύτες τύλιξαν έναν νέο με τα λαμπάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου και τον ανάγκασαν να γυρίζει όλο το ΚΕΒΟΠ να χτυπάει πόρτες λόχων και να λέει "Ντιν-Νταν, Ο Λόχος ΜΛΑΤ σας εύχεται Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος". Επίσης όταν εγώ ήμουν νέος όλοι οι νέοι παίζαμε "Ολυμπιακή λαμπαδηδρομία" τρέχοντας γύρω γύρω στο στρατόπεδο αλλάζοντας την σφουγγαρίστρα -Φλόγα μεταξύ μας. Όταν πάλιωσα το ψυχολογικό βασανιστήριο ήταν το "Άντρες Έτοιμοι για ¨όλα". Οι φοριαμοί ήταν σε τρεις σειρές (οι δυο κολλητά πλάτη-πλάτη και η τρίτη παράλληλη σε μια απόσταση 1-1,5 μέτρα πίσω τους). Οι νέοι έμπαιναν στην σειρά πάνω στην δεύτερη σειρά φοριαμών. Ο νέος που ήταν φως φανάρι αδερφή πέρναγε μπροστά τους σαν μοντέλο και πέταγε όποιον τύχαινε στην "πισίνα" (την τρίτη, πίσω σειρά),αν ήταν τυχερός και δεν έπεφτε στο ενδιάμεσο κενό, που γινόταν συχνά πυκνά και πολλά παιδιά τραυματίζονταν και μάλιστα σοβαρά.
Αλλά αν δεν έφταναν αυτά τα σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια, υπήρχαν και τα κλασσικά βασανιστήρια της Προεδρικής Φρουράς. Καταρχήν το "τζουκμπόξ" με τον νέο μέσα στο φοριαμό να μαζεύει κέρματα και να τραγουδάει παραγγελιές για να μην τον ταρακουνάνε μαζί με το φοριαμό. Η "ενδυνάμωση χειρός" στην εκπαίδευση των νέων (που τις οπλοασκήσεις της έκαναν ξεχωριστά από το λόχο, έως ότου γίνουν αγηματικοί) που ήταν άπειρες ώρες με κάμψεις ή τα χέρια σε έκταση κρατώντας το όπλο για ώρες. Το ΣΩΒΕ με την ακινησία σε ημιανάπαυση, με το κεφάλι ψηλά να κοιτάει τον ήλιο με μάτια ανοιχτά(!!!) επι ώρες και τα χέρια πίσω από την πλάτη να ακουμπάνε το σβέρκο! Εννοείτε ότι αν σου έπεφτε το όπλο ή κουνιόσουν ή έκλειναν τα μάτια σου από τον ήλιο έτρωγες πολύ ξύλο. Προσωπικά έφτασα να μπορώ να κάνω πάνω από 150 κάμψεις συνεχόμενα και ακόμα και τώρα αν βάλω τα χέρια μου πίσω από την πλάτη μπορώ άνετα να τα σηκώσω έως ότου πιάσω τούφα από τα μαλλιά μου και με τα δύο χέρια!!!
Και φυσικά οι αξιωματικοί ανεπίσημα επέβαλλαν να βιάζονται κάθε βράδυ οι τυχόν άτυχοι φαντάροι, ειδικά του πεζικού που δεν έκρυβαν την ομοφυλοφιλία τους, κάτι που γίνεται σε όλο το στράτευμα βέβαια αλλά εκεί το παράκαναν! Για να μην μιλήσουμε για τον Σημαιοφόρο τον διμοιρίτη του ναυτικού, ο οποίος αν και παντρεμένος και με παιδιά, την έπεφτε αβέρτα στους ναύτες του που τους αποκαλούσε ανοιχτά "Πουστράκια".
Φυσικά για να επιβιώσεις εκεί μέσα έπρεπε να γίνεις και εσύ "γίδι", και ομολογώ έγινα μεγάλος φαγωματίας νέων πράγμα που το μετανιώνω. Ήταν βέβαια ένα θέατρο που έπρεπε να παίζω και κατάφερα έτσι να βοηθήσω αρκετούς φίλους που οι αξιωματικοί τους είχαν στο μάτι, αλλά μετανιώνω γιατί αναγκαστικά να γίνω καθίκι πολλές φορές. Το ότι λούφαρα κάποιους αδικημένους το πλήρωσα με αρκετές φυλακές αλλά όταν το παραξήλωσαν οι αξιωματικοί ξαναήρθε για καφέ ο "θείος" Σμήναρχος και κατάφερα να απολυθώ!
Η γαϊδουριά τους όμως σαν κάστα αλλά και σαν άνθρωποι φάνηκε όταν ο υπολοχαγός ήταν υπηρεσία ανήμερα Χριστουγέννων και αφού μας έβαλε να ντυθούμε με αγηματική στολή και να αναλάβουμε αγηματικό οπλισμό, μας έκανε το "δώρο" του με 3 ώρες παρέλαση μες το ΚΕΒΟΠ. Αν δεν τον έδιναν στον διοικητή του στρατοπέδου που ήρθε από το σπίτι του να τον κράξει ακόμα βήμα θα κάναμε!
Θα μου πείτε γιατί δεν αντιδρούσε κανείς; Αν όμως έχεις την απειλή της καμπάνας και του στρατοδικείου πάνω από το κεφάλι σου, δεν αντιδράς όπως θα ήθελες, απλά κάνεις υπομονή και περιμένεις να απολυθείς... Ίσως και να είμαι ο πρώτος που μιλάει για αυτά τα αίσχη, από όσους περάσαμε από εκεί. Ευτυχώς έχω κρατήσει ηχογραφήσεις και βιντεάκια και πιθανώς κάποια στιγμή να τα δημοσιοποιήσω και με ονόματα μαζί. Αυτό που με κρατάει είναι ότι ίσως, στην ρατσιστική κοινωνία μας, να κάνω κακό σε ζωές ανθρώπων που βασανίστηκαν, βιάστηκαν κτλ εκεί μέσα και τελικά εδώ και χρόνια δεν το έχω κάνει. Ίσως αν πάρω την άδεια τους να προχωρήσω. Η γυναίκα μου πάντως πολλές φορές που της εξιστορώ τις φρίκες του ΜΛΑΤ, μου θυμιζει ότι τελικά και οι καραβανάδες έχουν παιδιά και επειδή υπάρχει Θεία Δίκη στα παιδία τους θα βρουν την τιμωρία που τους αξίζει. Βέβαια ούτε και αυτά φταίνε...[/quote]
Φιλικη συμβουλη...αν θες καποιος να την ακουσει σοβαρα την ιστοριουλα σου πανε δημοσιευσε την στο <!-- w -->
www.omhroi.gr..<!-- w -->.Εκει ψοφανε για κατι τετοιες μαλακιες...
Η προπαγανδα σου ειναι στειρα, πασιφιστη Αριστερουλη του κωλου που εχεις δει το Apocalypse Now παραπανω φορες απο οτι αντεχε ο ευαισθητος(κ ατροφικος) αυτος μυς που κουβαλας στο κεφαλι σου που ο Αριστερος μπαμπακας σου σου ειπε οτι ειναι ο εγκεφαλος σου...
Η τουλαχιστον την επομενη φορα πες μας αυτην την ιστορια με τους ανθρωποφαγους αξιωματικους της 21 ΕΜΑ...η την αλλη...εκεινη με τους δοκιμους των ειδικων δυναμεων σε εκεινη την απομονωμενη μοναδα στο Αν. Αιγαιο...τους σατανιστες...που καθε χρονο θυσιαζουν δυο νεους(συνηθως προτιμουν ατομα που στη πολιτικη τους ζωη ηταν αποδεδειγμενα ΚΝιτες) κ πινουν το αιμα τους...
-->