Τα μπλεξίματα δεν τα συζητάμε καν...κ αυτές, αλλά κ οι δικοί μας έχουν τις ζωές τους. Αυτές όντως δεν κοιτάνε τα φανταράκια κ ούτε τα φανταράκια θα ήθελαν να μπλέξουν με αυτές αφού δεν εχουν κ τόση θηλυκότητα κ δεν είναι εμφανισιακά όπως εμείς λόγω δουλειάς εννοώ. Το λέω αυτό, γιατι με τον δικό μου πάντα λέμε για την εμφανιση των άλλων, εφόσον ρωτάμε ο ενας τον άλλον πρώτα, κ είμαστε ειλικρινείς. Ετσι κ τώρα, κάτι που με εχει κρατήσει κοντά του γενικά (3 χρόνια είμαστε μαζί). Εχουμε κ διαφωνίες του τύπου εμενα μου αρεσει καλύτερα αυτη απο εκείνη ή κ το αντίστοιχο για άντρες. Προτιμώ να τα λέει πρώτα μαζί μου κ ύστερα, αν υπάρξει συζήτηση, με τους υπόλοιπους... γιατι αυτο γίνεται, θέλοντας κ μη κορίτσια...Δεν μπορώ τις κοπέλες που λένε δεν θέλω να ακούσω, γιατί αυτές θα είναι που θα μάθουν τελευταίες αν γίνει κάτι... <!-- s:? -->:?<!-- s:? -->
Στο θέμα μας λοιπόν... <!-- s
-->
<!-- s
--> Όσο να 'ναι θα πέφτουν σχόλια (θετικά-αρνητικά) για τις στρατωτίνες, γιατί είναι ελάχιστες...αυτό ίσως να με εκνευρίζει...οτι θα ασχολήθηκαν στην αρχή μαζί τους έστω κ αρνητικά (αν με καταλαβαίνετε). Παρολ'αυτά, αυτές είναι δικές μας σκέψεις γιατί από γνωστούς έχω μάθει οτι δεν τους συγκινούν...δεν είναι το επίκεντρο...εμεις το σκεφτόμαστε που είμαστε έξω...Βέβαια, παίζει ρόλο κ ο χαρακτήρας του κάθε ατόμου κ ξέρω τον δικό μου οτι γενικά δεν μιλάει, απλά είναι οι υποθέσεις του μυαλού που βασανίζουν οταν είμαστε μακριά.... <!-- s:wink: -->:wink:<!-- s:wink: -->
Από τη μια, σκέφτομαι οτι πρέπει να έχουμε υπομονή με την ψυχολογία των φαντάρων μας κ να τους κατανοούμε όταν έχουν νεύρα...από την άλλη όμως, αυτοί δεν πρέπει να κατανοούν κ εμας? η δικαιολογία οτι εσύ δεν ζεις ο,τι ζω, δεν είναι ωραία...εμείς κάνουμε τα ίδια πράγματα χωρίς αυτούς κ είναι ασχημο. Δεν έχουμε αλλαγές στη ζωή μας κ αυτό το κάνει δυσκολότερο. Στο στρατόπεδο κάνουν καινουρια πράγματα, γνωρίζουν νέους φίλους κ ίσως είναι σε καλύτερη μοιρα από εμας από αυτή την άποψη. Γι'αυτό δεν μπορώ να ακούω οτι εσύ πρέπει να του δίνεις δύναμη κ υποστήριξη...ενταξει, το ίδιο περιμένω κ από αυτον. Πάντα ήθελα στις σχέσεις μου να υπάρχει αμοιβαιότητα σε όλα...
Στην Ρόδο είναι όντως πιο καλή ζωή κ δεν πρέπει να ανησυχείς...όπως βγαίνει στην πόλη του, έτσι θα κάνει κ εκεί...είναι στον άνθρωπο, αν θέλει να κάνει κάτι...όποιος είναι τέτοιος χαρακτήρας, δεν περιμένει μόνο το φανταριλίκι να το κάνει...θα το κάνει πάντα... <!-- s8) -->8)<!-- s8) -->
Είπα πάρα πολλα κ ελπίζω να μη σας κούρασα.. <!-- s
-->
<!-- s
-->