Καλησπέρα σε όλους!
Ανοίγω αυτό το θέμα για να καταγράψω τις απόψεις μου και να μάθω τους δικού σας προβληματισμούς για το θέμα της στρατιωτικής θητείας στον ελληνικό στρατό.
Να ξεκαθαρίσω αρχικά ότι είμαι 26 χρονών και θα παρουσιαστώ τον Αύγουστο 2008 στον στρατό ξηράς (δε γνωρίζω ακόμη πού, αλλά δεν με ενδιαφέρει και ιδιαίτερα)...
Πιστεύω ότι η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία είναι ένα απομεινάρι του πρόσφατου παρελθόντος και η αναγκαιότητά της διαρκώς φθίνει στις μέρες μας. Αυτή τη στιγμή, θεωρώ ότι τις αμυντικές ανάγκες του ελληνικού κράτους, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η γενικότερη θέση του στην Ευρώπη, τις καλύπτει ένας καλά οργανωμένος και εκπαιδευμένος, τεχνολογικά σύγχρονος, μικρός και ευέλικτος μισθοφορικός στρατός. Έχω την εντύπωση ότι οι πόλεμοι με τεθωρακισμένα, πλοία, κανόνια, τουφέκια, μαχαίρια, αποβάσεις, μαζικές επιδρομές κλπ ανήκουν στο παρελθόν, τουλάχιστον στο χώρο που βρίσκεται η Ελλάδα. Η σκέψη ότι σήμερα απειλούμαστε στρατιωτικά από κάποιους γείτονες, με άπειρα εσωτερικά προβλήματα που επιθυμούν διακαώς να εισέλθουν σε διακρατικές συμμαχίες και θεσμούς που συμμετέχει ήδη η Ελλάδα, είναι τουλάχιστον απλοϊκή και μάλλον συντηρείται για λόγους κατανάλωσης. Αυτός είναι ένας βασικός λόγος που πιστεύω ότι η ύπαρξη ενός πολυάριθμου, ανεκπαίδευτου, μαλθακού και δυσκίνητου στρατιωτικού σώματος περισσότερο επιβαρύνει την πατρίδα μας, παρά την εξυπηρετεί.
Επιπλέον, από όσα ακούω και διαβάζω από γνωστούς μου που ήδη υπηρέτησαν, η προσφορά του καθενός "φαντάρου" αφορά την ίδια τη στρατιωτική θητεία και όχι το κοινωνικό σύνολο. Δηλαδή:
- Οι σκοπιές έχουν να κάνουν με τη φύλαξη των στρατοπέδων που φιλοξενούν τους ίδιους τους φαντάρους.
-Οι αγγαρίες σε μαγειρία, τουαλέτες, κήπους κλπ εξυπηρετούν τους ίδιους τους φαντάρους που υπηρετούν τη θητεία τους.
-Οι φαντάροι πίσω από τα πάσης φύσεως γραφεία διακινούν τη γραφειοκρατία που στηρίζει το αυτό σύστημα υπηρεσιών στον ελληνικό στρατό. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι σε νευραλγικά πόστα τοποθετούνται ανηδείκευτα παιδιά που απλά κάνουν ό,τι τους διατάξει κάποιος ακόμη πιο ανειδίκευτος "ανώτερος"...
Γενικά δηλαδή, η συντριπτική πλοιοψηφία των υπηρεσιών "προσφοράς" προς την πατρίδα είναι απαραίτητες για να στηρίξουν την ίδια την υπηρεσία, και όχι για να συνεισφέρουν στην πατρίδα και τους ανθρώπους της. Συνεπώς, η κατάργηση της υπηρεσίας (στην προκειμένη περίπτωση της στρατιωτικής θητείας), αυτομάτως παύει και την ανάγκη για υπηρεσία. Η απουσία φαντάρων αυτομάτως αίρει την αναγκαιότητα φύλαξής τους. Η απουσία φαντάρων, αίρει την αναγκαιότητα σίτισης, στέγασης, ένδυσης, υγειινής, εκπαίδευσης, περίθαλψης...
Επίσης, πολλοί από τους νέους που καλούνται να υπηρετήσουν έχουν ήδη εισέλθει στην παραγωγική διαδικασία της χώρας. Είτε αυτό λέγεται εργασία, είτε λέγεται έρευνα κλπ... Η στρατιωτική θητεία, κατά κοινή ομολογία, όχι απλά διακόπτει αυτή τη δραστηριότητα, αλλά επιβραδύνει και την ίδια τη διάθεση του νέου για προσφορά. Γνωστοί μου, ιδιαίτερα αξιόλογα και εργατικά άτομα, όλοι μου έλεγαν πόσο βαριούνται, πόσο ηλίθιοι νιώθουν, πόσο ανούσια πέρασαν το χρόνο αυτό (και πόσα κιλά έβαλαν!).
Ένας από τους λόγους συντήρησης αυτού του θεσμού πιστεύω ότι σχετίζεται με το πολιτικό κατεστημένο της χώρας μας. Πολλοί από αυτούς που πρόκειται να υπηρετήσουν (ή οι μανάδες τους) βάζουν λυτούς και δεμένους πολιτικούς, στρατιωτικούς, μητροπολίτες και γενικότερα παράγοντες, για μια ευνοϊκή τοποθέτηση-μετάθεση. Έτσι, θεωρούμε ότι έχουμε ανάγκη αυτούς τους "παράγοντες" και έτσι επιτελούν και οι ίδιοι το σκοπό τους. Είναι πράγματι πολύ εύκολο ρουσφέτι, χωρίς κανένα κόστος, χωρίς κανένα έξοδο. Η πελατειακή όμως σχέση έχει ήδη δημιουργηθεί... Επιπλέον, όλο αυτό το σύστημα ιεραρχίας του ίδιου του στρατού χρειάζεται λόγο ύπαρξης. Για να έχει ένας προϊστάμενος λόγο ύπαρξης χρειάζεται κάποιον υφιστάμενο...
Συνοψίζοντας, νομίζω, πως τα οικονομικά και κοινωνικά ωφέλη από την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας ή τουλάχιστον την εκ βάθρων αναδιάρθρωσή της είναι πολλαπλά για την ίδια την πατρίδα μας. Με την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας ένα εξαιρετικά δαπανηρό σύστημα συντήρης όλης αυτής της ιστορίας θα περιορίσει τις ανάγκες του. Οι νέοι που βρίσκονται στην αποδοτικότερη ηλικία της ζωής τους μπορούν να μπουν στην παραγωγική διαδικασία και να προσφέρουν πολλαπλά στη χώρα (φόρους, παραγωγή, έρευνα, οικογένεια κλπ). Τα οικονομικά ωφέλη μπορούν να επενδυθούν στην υγεία, σε κοινωνικές υπηρεσίες, στο περιβάλλον και κυρίως στην εκπαίδευση, σε τομείς στους οποίους η Ελλάδα υστερεί σημαντικά. Η αμυντική πολιτική των χωρών νομίζω πως δεν στηρίζεται πλέον τόσο στην ισχύ ή μάλλον στο αριθμητικό μέγεθος του στρατού τους. Θεωρώ πως ισχυρότερη θα είναι η Ελλάδα στο διεθνές παιχνίδι, αν διαθέτει ανταγωνιστικά πανεπιστήμια που θα έλκουν ξένους φοιτητές-ερευνητές-καθηγητές, ικανό σύστημα υγείας εφάμιλλο των ευρωπαϊκών χωρών -όπου θα είναι διεθνώς περιζήτητο για την ποιότητα των υγειονομικών υπηρεσιών-, εξελιγμένες κοινωνικές υπηρεσίες, ισορροπημένο περιβάλλον και τουριστικές υπηρεσίες -που θα έλκει εκατομμύρια τουρίστες-, παρά 1.000 ή 100.000 χοντρούς φαντάρους χωρισμένους σε πολύπριζα και απλούς βισματίες που περνούν ένα χρόνο στο ΚΨΜ τρώγοντας σαβούρες, καθαρίζοντας τουαλέτες και μαζεύοντας γόπες σε ένα στρατόπεδο που τις έχουν ρίξει οι ίδιοι!
Ελπίζω η θητεία μου να με κάνει να αλλάξω άποψη... Περιμένω με ενδιαφέρον τα σχόλιά σας...
Ανοίγω αυτό το θέμα για να καταγράψω τις απόψεις μου και να μάθω τους δικού σας προβληματισμούς για το θέμα της στρατιωτικής θητείας στον ελληνικό στρατό.
Να ξεκαθαρίσω αρχικά ότι είμαι 26 χρονών και θα παρουσιαστώ τον Αύγουστο 2008 στον στρατό ξηράς (δε γνωρίζω ακόμη πού, αλλά δεν με ενδιαφέρει και ιδιαίτερα)...
Πιστεύω ότι η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία είναι ένα απομεινάρι του πρόσφατου παρελθόντος και η αναγκαιότητά της διαρκώς φθίνει στις μέρες μας. Αυτή τη στιγμή, θεωρώ ότι τις αμυντικές ανάγκες του ελληνικού κράτους, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η γενικότερη θέση του στην Ευρώπη, τις καλύπτει ένας καλά οργανωμένος και εκπαιδευμένος, τεχνολογικά σύγχρονος, μικρός και ευέλικτος μισθοφορικός στρατός. Έχω την εντύπωση ότι οι πόλεμοι με τεθωρακισμένα, πλοία, κανόνια, τουφέκια, μαχαίρια, αποβάσεις, μαζικές επιδρομές κλπ ανήκουν στο παρελθόν, τουλάχιστον στο χώρο που βρίσκεται η Ελλάδα. Η σκέψη ότι σήμερα απειλούμαστε στρατιωτικά από κάποιους γείτονες, με άπειρα εσωτερικά προβλήματα που επιθυμούν διακαώς να εισέλθουν σε διακρατικές συμμαχίες και θεσμούς που συμμετέχει ήδη η Ελλάδα, είναι τουλάχιστον απλοϊκή και μάλλον συντηρείται για λόγους κατανάλωσης. Αυτός είναι ένας βασικός λόγος που πιστεύω ότι η ύπαρξη ενός πολυάριθμου, ανεκπαίδευτου, μαλθακού και δυσκίνητου στρατιωτικού σώματος περισσότερο επιβαρύνει την πατρίδα μας, παρά την εξυπηρετεί.
Επιπλέον, από όσα ακούω και διαβάζω από γνωστούς μου που ήδη υπηρέτησαν, η προσφορά του καθενός "φαντάρου" αφορά την ίδια τη στρατιωτική θητεία και όχι το κοινωνικό σύνολο. Δηλαδή:
- Οι σκοπιές έχουν να κάνουν με τη φύλαξη των στρατοπέδων που φιλοξενούν τους ίδιους τους φαντάρους.
-Οι αγγαρίες σε μαγειρία, τουαλέτες, κήπους κλπ εξυπηρετούν τους ίδιους τους φαντάρους που υπηρετούν τη θητεία τους.
-Οι φαντάροι πίσω από τα πάσης φύσεως γραφεία διακινούν τη γραφειοκρατία που στηρίζει το αυτό σύστημα υπηρεσιών στον ελληνικό στρατό. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι σε νευραλγικά πόστα τοποθετούνται ανηδείκευτα παιδιά που απλά κάνουν ό,τι τους διατάξει κάποιος ακόμη πιο ανειδίκευτος "ανώτερος"...
Γενικά δηλαδή, η συντριπτική πλοιοψηφία των υπηρεσιών "προσφοράς" προς την πατρίδα είναι απαραίτητες για να στηρίξουν την ίδια την υπηρεσία, και όχι για να συνεισφέρουν στην πατρίδα και τους ανθρώπους της. Συνεπώς, η κατάργηση της υπηρεσίας (στην προκειμένη περίπτωση της στρατιωτικής θητείας), αυτομάτως παύει και την ανάγκη για υπηρεσία. Η απουσία φαντάρων αυτομάτως αίρει την αναγκαιότητα φύλαξής τους. Η απουσία φαντάρων, αίρει την αναγκαιότητα σίτισης, στέγασης, ένδυσης, υγειινής, εκπαίδευσης, περίθαλψης...
Επίσης, πολλοί από τους νέους που καλούνται να υπηρετήσουν έχουν ήδη εισέλθει στην παραγωγική διαδικασία της χώρας. Είτε αυτό λέγεται εργασία, είτε λέγεται έρευνα κλπ... Η στρατιωτική θητεία, κατά κοινή ομολογία, όχι απλά διακόπτει αυτή τη δραστηριότητα, αλλά επιβραδύνει και την ίδια τη διάθεση του νέου για προσφορά. Γνωστοί μου, ιδιαίτερα αξιόλογα και εργατικά άτομα, όλοι μου έλεγαν πόσο βαριούνται, πόσο ηλίθιοι νιώθουν, πόσο ανούσια πέρασαν το χρόνο αυτό (και πόσα κιλά έβαλαν!).
Ένας από τους λόγους συντήρησης αυτού του θεσμού πιστεύω ότι σχετίζεται με το πολιτικό κατεστημένο της χώρας μας. Πολλοί από αυτούς που πρόκειται να υπηρετήσουν (ή οι μανάδες τους) βάζουν λυτούς και δεμένους πολιτικούς, στρατιωτικούς, μητροπολίτες και γενικότερα παράγοντες, για μια ευνοϊκή τοποθέτηση-μετάθεση. Έτσι, θεωρούμε ότι έχουμε ανάγκη αυτούς τους "παράγοντες" και έτσι επιτελούν και οι ίδιοι το σκοπό τους. Είναι πράγματι πολύ εύκολο ρουσφέτι, χωρίς κανένα κόστος, χωρίς κανένα έξοδο. Η πελατειακή όμως σχέση έχει ήδη δημιουργηθεί... Επιπλέον, όλο αυτό το σύστημα ιεραρχίας του ίδιου του στρατού χρειάζεται λόγο ύπαρξης. Για να έχει ένας προϊστάμενος λόγο ύπαρξης χρειάζεται κάποιον υφιστάμενο...
Συνοψίζοντας, νομίζω, πως τα οικονομικά και κοινωνικά ωφέλη από την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας ή τουλάχιστον την εκ βάθρων αναδιάρθρωσή της είναι πολλαπλά για την ίδια την πατρίδα μας. Με την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας ένα εξαιρετικά δαπανηρό σύστημα συντήρης όλης αυτής της ιστορίας θα περιορίσει τις ανάγκες του. Οι νέοι που βρίσκονται στην αποδοτικότερη ηλικία της ζωής τους μπορούν να μπουν στην παραγωγική διαδικασία και να προσφέρουν πολλαπλά στη χώρα (φόρους, παραγωγή, έρευνα, οικογένεια κλπ). Τα οικονομικά ωφέλη μπορούν να επενδυθούν στην υγεία, σε κοινωνικές υπηρεσίες, στο περιβάλλον και κυρίως στην εκπαίδευση, σε τομείς στους οποίους η Ελλάδα υστερεί σημαντικά. Η αμυντική πολιτική των χωρών νομίζω πως δεν στηρίζεται πλέον τόσο στην ισχύ ή μάλλον στο αριθμητικό μέγεθος του στρατού τους. Θεωρώ πως ισχυρότερη θα είναι η Ελλάδα στο διεθνές παιχνίδι, αν διαθέτει ανταγωνιστικά πανεπιστήμια που θα έλκουν ξένους φοιτητές-ερευνητές-καθηγητές, ικανό σύστημα υγείας εφάμιλλο των ευρωπαϊκών χωρών -όπου θα είναι διεθνώς περιζήτητο για την ποιότητα των υγειονομικών υπηρεσιών-, εξελιγμένες κοινωνικές υπηρεσίες, ισορροπημένο περιβάλλον και τουριστικές υπηρεσίες -που θα έλκει εκατομμύρια τουρίστες-, παρά 1.000 ή 100.000 χοντρούς φαντάρους χωρισμένους σε πολύπριζα και απλούς βισματίες που περνούν ένα χρόνο στο ΚΨΜ τρώγοντας σαβούρες, καθαρίζοντας τουαλέτες και μαζεύοντας γόπες σε ένα στρατόπεδο που τις έχουν ρίξει οι ίδιοι!
Ελπίζω η θητεία μου να με κάνει να αλλάξω άποψη... Περιμένω με ενδιαφέρον τα σχόλιά σας...